In het blad Vakwerk van BON (Beter Onderwijs Nederland) gaat het vooral over het lerarentekort. Dichter, recensent en universitair docent Piet Gerbrandy weet wel waarom de vakdocent van school is gevlucht aan het eind van de jaren negentig.

Klassikaal lesgeven gold op slag als achterhaald, huiswerk opgeven was ‘niet meer van deze tijd’, feitenkennis werd taboe verklaard en de bibliotheek maakte plaats voor een mediatheek, waar de kinderen zich konden laven aan oppervlakkige informatie waarvan de vaak dubieuze bronnen niet te achterhalen waren. Zogenaamd gingen ze ‘zelfstandig werken’, wat in de praktijk betekende dat ze slaafs en gapend het protocol van een lesboek volgden, waarna de docent kon ‘afvinken’ dat ze aan hun verplichtingen hadden voldaan. Erger was dat de lerarenkamer zich geleidelijk vulde met nitwits, docenten die door de leerlingen van havo en vwo niet serieus werden genomen omdat ze niets anders te bieden hadden dan het aanreiken van wéér zo’n lesboek met stompzinnige invuloefeningen. Academici, beroofd van het podium dat hun in de gelegenheid stelde klassen te bezielen, dropen gedesillusioneerd af.

Gerbrandy weet ook de oplossing voor de crisis in het onderwijs. Er moeten weer mensen worden aangetrokken die vakkennis hebben.

De echte oplossing schuilt in het aantrekken van intelligente docenten. Willen we dat voor elkaar krijgen, dan zullen we op scholen een sfeer moeten creëren waarin mensen met een grondige vakkennis weer serieus worden genomen en de vrijheid krijgen om wat ze te vertellen hebben over te brengen op een manier die bij hen past. Stop met al die avonden waarop ze moeten opdraven, schaf studiedagen af, stuur minstens de helft van het management naar huis, geef de ouders niet te veel gelegenheid zich met de school te bemoeien. Schrap drastisch in het aantal vakantiedagen, zodat de werkdruk evenredig kan worden gespreid over een groter aantal lesweken. En ja, geef de onderwijzer en de leraar een fatsoenlijk salaris.

Lees het hele artikel hier na.