Magie kun je overal vinden

Sommige boeken kan je het best onder bepaalde omstandigheden lezen, bv. omdat het seizoen, de omgeving of je gemoedsgesteldheid de persoonlijke lectuur een extra dimensie (kunnen) verlenen. De gestileerde cover van Ergens in de sneeuw verraadt al meteen waarom ik mijn lezing tot dit weekend uitstelde: het winterse weer en de – weliswaar beperkte hoeveelheid – sneeuw vormen de ideale setting om dit visuele kleinood ter hand te nemen. Al op de cover verbeeldt Linde Faas haar protagoniste Sofie als een minuscuul figuurtje dat haast nietig afsteekt tegenover een winters woud. Vanuit de besneeuwde sparren komt een nieuwsgierige eland tevoorschijn, het enige andere teken van leven.

Faas opent haar verhaal met een hartverwarmende, kleurrijke scène. Kerstmis staat voor de deur, achter de ramen van de herenhuizen branden lichtjes en de vele huizen worden stemmig versierd. Dat vormt een schril contrast met de woning van Sofie en haar vader: ‘Papa heeft geen tijd voor feest, hij heeft het altijd druk. Druk met dingen die Sofie niet begrijpt.’ Faas zoomt op de emoties van een treurig kijkende Sofie in, terwijl haar vader aan z’n beeldscherm gekluisterd zit. Wanneer Sofie probeert om de magie in de ‘koude winterochtend’ terug te vinden, verdwaalt ze, terwijl ‘de sneeuwbui een woeste winterstorm wordt’. Via een prachtig poëtisch tafereel komt het winterse landschap vanzelf tot leven. Faas maakt de koude voelbaar met een sober, haast ijl kleurenpallet, waarin alle tinten blauw tot lila de achtergrond vormen, vergezeld van witte vlekken, stippen en strepen die het dynamisch effect van de vallende sneeuw uitbeelden. De zorg voor de lay-out en visuele afwerking is overigens ook op de schutbladen herkenbaar via een betoverende weergave van de nachtelijke hemel.

De ontmoeting met de eland – al op de voorpagina aangekondigd – krijgt wat minder sterk gestalte. Er komt niet meteen echte interactie tot stand waardoor het geheel wat statisch blijft. Even lijkt Faas te suggereren dat de kennismaking zich enkel in Sofies fantasie afspeelt, al volgen daarvoor weinig verdere aanwijzingen. De eland introduceert Sofie bij andere bewoners in het besneeuwde woud, met een heus kerstfeest tot gevolg, waarbij Faas sterk focust op winterse gezelligheid en vredevol samenzijn. En natuurlijk duikt net dan een ongenode gast op. Hoewel ongenood? Knap hoe de illustratrice de dualiteit van een winters landschap en tegelijkertijd de warmte en geborgenheid rond het vuur verbeeldt. Het groteske beeld van het noorderlicht vormt een waardige afsluiter van dit betoverende prentenboek.

Linde Faas vond voor Ergens in de sneeuw inspiratie in de ongerepte natuur van Noorwegen, haar woonplaats. Maar eigenlijk voldoet de term ‘inspiratie’ niet helemaal; het hele boek ademt immers de sfeer van het hoge Noorden uit: van sneeuw bedekte bomen en vlaktes tot ijle roze luchten en bevroren meren. Die setting vormt de ideale achtergrond voor een klein, intiem verhaal over samenzijn, vrede en vreugde.

Jürgen Peeters

Linde Faas – Ergens in de sneeuw. Lemniscaat, Rotterdam. 36 blz. € 14.99.