Justin Bieber werd van narcisme beschuldigd toen hij in het Gastenboek van het Anne Frank Huis schreef: ‘Truly inspiring to be able to come here. Anne was a great girl. Hopefully she would have been a belieber.’ Dat is onterecht, blijkt uit een brief die tot dusver onbekend was gebleven, maar vanochtend na alle commotie is gepubliceerd.

Donderdag, 13 April 1944

Lieve Kitty,

Zeer vreemd gedroomd vannacht. Het leek een soort toekomstdroom, want ik kende de mensen niet die in mijn droom rondwandelden. Er was een jongetje dat zong in het Engels, maar hij had een Duitse achternaam. Zijn haar zat heel gek, maar het is niet goed om iemand op zijn uiterlijkheden te beoordelen.

Opeens sprak hij tegen me: ‘People write to me and say, “I’m giving up, you’re not talking to me.” I just write them a simple message like, ‘Never give up,’ you know? And it changes their life.’ Het was net of hij mijn dagboek kende, alsof ik aan hem schreef. Door zijn aanmoediging weet ik ook wat ik morgen in mijn dagboek zal zetten: ‘Mijn werk, mijn hoop, mijn liefde, mijn moed, dat alles houdt me rechtop en maakt me goed.’ Het was echt inspirerend zoals hij sprak.

De rest van de droom vervaagde wat, maar toen zag ik ons tweeën lopen in het Vaticaan. ‘Waar zijn we,’ vroeg ik hem. ‘We are in the Sixteenth Chapel,’ zei hij en er leek een enorme wijsheid van hem uit te stralen.

Van de rest weet ik niets meer, behalve dat hij opeens op deze plek stond, waar ik nu zit te schrijven en dat hij naar mij keek, maar niets zag. Toch maakte hij weer een verstandige opmerking: ‘I’m looking forward to influencing others in a positive way. My message is you can do anything if you just put your mind to it.’ En ik geloofde zijn boodschap onmiddellijk. Dit sloeg op mij. Ik zei plotsklaps hardop, iedereen schrok, maar ik weet niet waarom ik dat in het Duits deed: ‘Ich bin ein Belieber.’

Je Anne