Omgekeerde wereld VI

Dit wordt een column die alle kanten uitwaaiert, een getrouwe afspiegeling van de week wellicht. Uw inktslaaf ontving van de onderwijsinstelling die ‘vanwege het internationale karakter van de opleiding’ graag over wil gaan op het geven van lessen in het Engels een enthousiast schrijven. Ze waren blij met zijn reactie. Heeft de administrateur werkelijk zoveel humor? Had uw inktslaaf immers niet geschreven dat hij ‘over his dead body’ aan onderricht over het ‘Iron Curtain’ zou meewerken? Ze wensten en passant nog een ‘happy Halloween’.

Holle kalebassen. Human resources. Het moet gezegd dat de dames en heren op die afdelingen bijzonder goed zijn in het veiligstellen van hun eigen baan. Een niet geringe opgave in deze zware tijden. Ze weten je bezig te houden met verklaringen, identiteitscontroles, declaratiesystemen en contracten met protocollen.

Een organisatie blies wel heel erg overijverig van de toren. Bij de zeer uitgebreide overeenkomst, een bilateraal verdrag tussen pakweg Noord- en Zuid-Korea waardig, zaten ook de Algemene Rijksvoorwaarden voor het verstrekken van Opdrachten tot het verrichten van Diensten, de ARVODI dus, zoals vastgesteld bij besluit van de Minister-President, Minister van Algemene Zaken van juni 2011. Toe maar.

Waar andere vrije agenten wellicht een dergelijk extra document terzijde leggen, het zal wel, ik schrijf alleen stukkies, leest uw meesterklussertje dit soort aanhangsels nauwgezet. Geheimhouding, beveiliging, aansprakelijkheid, belangenverstrengeling, overname van personeel en omkoping zijn goed afgedekt. Gelukkig maar. Ook de betaling ligt vast, inclusief nacalculatie. Dat biedt mogelijkheden.

Achteloos wordt onder de noemer ‘diversen’ door ondertekening afstand gedaan van persoonlijkheidsrechten als bedoeld in de Auteurswet, Zonder Daarbij Voorwaarden Te Kunnen Stellen. Aan-me-nooit-niet! En dan de uitsmijter: het contract eindigt van rechtswege twee dagen na ontvangst. Een rechtvaardiging van het verleden. Een zeker historisch besef kan de opstellers niet worden ontzegd.

Dat uw inktslaaf met al deze Kafkaëske types nog tijd heeft voor columns, recensies, interviews en optredens, mag een mirakel heten. Een oudere dame, type cougar, kwam na een lezing naar hem toe. ‘Ik heb werkelijk van u genoten,’ zei ze met een blos en vochtige ogen. Uw inktslaaf, ietwat ontstemd over de extreme krenterigheid van de boekhandelaar, antwoordde geheel onnodig: ‘Gelukkig heb ik daar niets van gemerkt.’ Snel liet hij er een minzaam lachje op volgen. Ze kocht drie boeken. Zwierige opdrachten.

Voor de eerste en tweede november heeft de WPG uitgeversgroep iets nieuws bedacht: de auteurs gaan met bussen het land in om ‘de meerwaarde van de boekhandel te tonen en enthousiasme aan te wakkeren voor boeken en lezen. Een groot aantal gerenommeerde Nederlandse (dank u!) en buitenlandse schrijvers komen naar de boekwinkel om te vertellen over hun werk, om geïnterviewd te worden of een workshop te geven.’

Hulde. Prima initiatief, uw inktslaaf mag ook mee op het schoolreisje. ‘Schrijvers op tournee biedt lezers een unieke kans om hun favoriete schrijvers te ontmoeten en nieuwe auteurs te ontdekken.’ Hoera! Het persbericht maakt verder alleen gewag van de Bekende Namen. Dondert niet, aan de catering is gedacht. In ieder geval twee dagen nat en droog onder de pannen.

Er schiet uw inktslaaf een signeersessie van lang geleden in gedachten. Aan tafel met twee andere auteurs. Enorme rijen wachtenden. Vol verwachting klopte zijn hart. Maar wie kan er op tegen Annie M.G.? Aan het einde van de middag kocht ze van haar twee tafelgenoten elk een boek. Zullen Arthur J. en Abdelkader B. ook zo genadig zijn? Joost Z. toch zeker wel?

Guus Bauer