Column: Mizzi van der Pluijm – De Frankfurter Buchmesse (2)
Speciaal voor Tzum bericht uitgever-directeur Mizzi van der Pluijm van Uitgeverij Atlas Contact dagelijks vanaf de Frankfurter Buchmesse. Wie ontmoet ze, wat (ver)koopt ze, waar wordt over gepraat?
Zondag 6 oktober
Aantal uur slaap: 7
Aantal stappen/km: 8.314/5,5
Aantal glazen wijn: 3
Gehoord: ‘You are not on the A list for this book.’
Hoogtepunt van de dag: Er komen biedingen binnen op boeken van Geert Mak.
Maar nu dus even die week voorafgaand aan de beurs. Waarom is ook die week topsport?
Op de een of andere manier komt juist in die week alles samen waar het in mijn werk om draait: er verschijnen veel boeken, dus veel presentaties. De boeken die dit jaar nog in de winkel komen, moeten voorbereid. De contouren voor volgend jaar moeten duidelijk worden, zowel inhoudelijk als financieel. Er moeten omslagen af en een brochure. En alsof dat niet nog niet genoeg is beginnen ook de manuscripten je om de oren te vliegen. Want al die jaren gelijkgestemden zoeken werpt zijn vruchten af. Zo werd ik benaderd met een manuscript van Jonathan Galassi, uitgever van Farrar Strauss and Giroux. Hij schreef een sleutelroman over zijn uitgeverij en het Amerikaanse literaire leven in de tijd van Norman Mailer en Susan Sontag, maar vooral ook een lofzang op de literatuur en de mensen die daarvoor werken. In Amerika werden de rechten gekocht door Knopf, in Nederland wilde hij graag Atlas Contact als uitgever vanwege de verwantschap die onze uitgeverijen hebben.
Zo’n bevoorrechte positie is prettig, maar levert ook verplichtingen op. Je kunt niet wachten met lezen, het moet direct, welke andere afspraken je ook had, in mijn geval dus boekpresentaties. En dus ’s nachts met een leeslampje in bed om mijn geliefde niet te storen. Maar het was in dit geval geen straf. Het was heerlijk te lezen over een groep mensen die net zo werken en net zo gek zijn op hun boeken als wij bij Atlas Contact, en dus heb ik de volgende morgen een bod gedaan. Andere uitgevers balen ervan als zij worden buitengesloten, maar gelukkig hebben die weer hun eigen gelijkgestemden en hun eigen bevoorrechte posities bij andere mensen en zo komt toch iedereen aan de boeken die hij graag uitgeeft. En zijn we allemaal zinvol bezig aan het fonds te bouwen dat ons voor ogen staat. Frankfurt, here we come.
Mizzi van der Pluijm
Mag ik, gewoon uit interesse, eens informeren wat het verschil is tussen deze column en een gemiddelde beleidsnotitie van Mizzi?
Ik vermoed dat er in een gemiddelde beleidsnotitie niet vaak gesproken wordt over het lezen met een bedlampje aan, bijvoorbeeld, maar ik ken de beleidsnotities van Atlas Contact niet, dus ik kan niets met zekerheid zeggen.
Een heel interessante column!