Braaf

De smaak van ijzer gaat over twee jonge vrouwen, bijna meisjes nog: de wat geremde, uit een klein dorp afkomstige Marie en de extraverte Vlaamse Fanny. Ze ontmoeten elkaar tijdens hun eerste jaar op de toneelschool en worden dikke vriendinnen. Marie en Fanny trekken bij elkaar in, slapen samen in bed, werken zich gezamenlijk door hun acteerlessen en sluiten een vaginavochtverbond (bloedbroederschap maar dan voor vrijzinnige jonge vrouwen) voor altijd. Een theatrale belofte als deze moet wel een tragisch vervolg krijgen.

De smaak van ijzerWanneer de aanvankelijk veelbelovende Fanny afgewezen wordt voor de vervolgopleiding aan de toneelschool en Marie met juichende aanbevelingen haar acteerdroom mag gaan verwezenlijken, blijkt de vriendschap inderdaad toch niet zo hecht te zijn. Fanny gedraagt zich jaloers en Marie voelt zich schuldig, maar is ook vast van plan uit te blinken op school. De verstoorde verhouding leidt uiteindelijk tot een pijnlijke gebeurtenis.

Van Nimwegen heeft vorm, inhoud en stijl perfect synchroon laten lopen. Ze gebruikt een conventionele structuur, de verhaallijn verloopt lineair en het is allemaal keurig opgeschreven. Geen grote hoogten, geen diepe dalen en daarmee is het een goede afspiegeling van het hoofdpersonage, dat ook niet zo uitbundig is als ze graag zou willen zijn. Jonge mensen die net als de personages in beslag genomen worden door hun seksualiteit en pas verworven volwassenheid zullen zich waarschijnlijk wel in het verhaal herkennen.

Veel uitdaging biedt het boekje de lezer helaas niet. De zinnen lezen als rijen netjes gekapte buxushagen waar ieder uitstekend takje zorgvuldig vanaf geknipt is. Van Nimwegen heeft de schrijftechniek wel onder de knie, maar haar debuut getuigt niet van veel originaliteit en ze weet geen intensiteit over te brengen. De gebeurtenissen in het leven van haar personages kun je in diverse vormen terugvinden in een willekeurig vrouwenblad. Dat is op zich natuurlijk niet bezwaarlijk, want alledaagsheid kan tot zeer mooie en goede literatuur leiden. Maar dan moet er wel een randje aan zitten, een haakje, iets waardoor je gegrepen wordt. Dat mist De smaak van ijzer. Er is geen gat in de heg.

Marleen Nagtegaal

Elisabeth van Nimwegen – De smaak van ijzer. Van Oorschot, Amsterdam. 104 blz. € 14,50.