De achttiende Woutertje Pieterse Prijs werd zaterdagmiddag uitgereikt aan het slot van de zevende Middag van het kinderboek in de OBA te Amsterdam. Beide organisaties hadden het afgelopen jaar te maken met veranderingen: De prijs vond in Bruna een nieuwe hoofdsponsor en de Middag verhuisde van september naar april. Samen kozen de organisaties voor het thema ‘Draaien maar’. De workshops en de lezingen die plaatsvinden gaan voornamelijk over het maken van jeugdfilms.

Wegens het succes van verleden jaar gaf Trouw recensent Bas Maliepaard wederom een workshop recenseren. De beroepsorganisatie Nederlandse Ontwerpers gaf een workshop met de nadruk op animaties en scenarioschrijver Robert Alberdingk Thijm, die ook een lezing gaf over zijn vak, verzorgde een workshop over scenarioschrijven.

Alberdingk Thijm toonde zowel bij de workshop als bij de lezing korte filmpjes van De Daltons en Dunya en Desie en verhaalde over de keuze voor voice-overs, wel bij Dunya en Desie, niet bij De Daltons. De opbouw van een scene: “Je schrijft geen tekst, maar tijd”, “Als de wereld na een scène niet verandert is is het vulling” en het feit dat een scenario geen eindproduct is.

DSC_0396[1]

DSC_0399[1]

De lezing van Gioia Smid en Marieke van Middelkoop ging in op het verfilmen van de katten Pim en Pom. Hoe ga je daarbij om met de erfenis van Fiep? Dat is best lastig als je bedenkt dat ze nooit bewegende beelden heeft getekend en dat haar Pim en Pom in de loop der tijd veranderden: de ogen waren eerst ovaal en werden later steeds ronder. Ook de karikaturale handelingen die ze tekende moesten goed worden weergegeven en het duurde even voordat uitgestrekte vingertoppen niet meer leken op een bos wortelen.

Het vertonen van de kattenplaatjes sloot goed aan bij het schilderij dat Alice Hoogstad live maakte op het podium met daarop een lezende kat. Dat schilderij is na afloop geschonken aan de Bibliotheek van Amsterdam die het waarschijnlijk een plekje gaat geven in de vestiging Hagedoornplein aangezien er plannen zijn om daar een exclusieve jeugdvestiging van te maken.

DSC_0401[1]

DSC_0404[1]

DSC_0405[1]

DSC_0410[1]

Na de pauze nam de Woutertje Pieterse Prijs de organisatie over en terwijl Hoogstad verder schilderde begon schrijfster Tamara Bos aan haar lezing waarin ze onder meer schrijvers opriep meer meisjes als hoofdpersoon op te voeren. Ook besprak ze lijstjes met verboden onderwerpen die door educatieve uitgevers worden opgelegd. Van daaruit sloeg ze een brug naar jeugdtheater en -films, waar ze ook verschraling waar nam. Daarom is een prijs als de Woutertje Pieterse Prijs zo belangrijk om minder toegankelijke boeken onder de aandacht te brengen.

De bekendmaking van de Woutertje Pieterse Prijs start met een vijftal erg mooie filmpjes waarin de genomineerden hun boeken toelichten. Hierrna leest Hanneke Groenteman een mooi geschreven juryrapport voor en maakt ze bekend dat Doodgewoon van Bette Westera en Sylvia Weve de prijs heeft gewonnen. Het daaropvolgende interview gaat in op hun samenwerking en de start van hun carrière waaruit blijkt dat Weve gelijktijdig illustreerde voor de Playboy en de Opzij en Westera debuteerde met een kinderbijbel. In Doodgewoon staat de dood, in al zijn verschijningsvormen centraal. Weve hoopt daarom dat het boek niet alleen bij de dood van een cavia uit de kast wordt gehaald.

Hierna wil men zo snel het glas heffen met alle genomineerden en de nieuwe sponsor dat de organisatie haast het Rooverslied vergeet. Dit lied wordt elk jaar door een andere artiest bewerkt en dit jaar is dat Lotte van Dijck die samen met Vasile Nedea op cymbalon twee mooie versies opvoerde. Als het goed is verschijnen die vandaag online.

De eerste samenwerking tussen de Middag van het Kinderboek en de Woutertje Pieterse Prijs werd aangekondigd als proef. Het is te hopen dat die voor de organisatie goed is verlopen en stiekem hoop ik dat op de volgende Middag van het Kinderboek Sylvia Weve live een schilderij maakt.

Maarten Praamstra