Nieuws: Das Mag pissed off door negatieve recensie van Arjan Peters
Twee ballen in NRC Handelsblad en slechts één ster in de Volkskrant dat is samen toch drie, maar de kersverse Das Mag-uitgevers reageren met veel chagrijn op Facebook op de recensie van Arjan Peters op de verhalenbundel van Maartje Wortel:
In NRC Handelsblad schreef Janet Luis gisteren over Er moet iets gebeuren:
Het kan aan mij liggen, maar ook bij herlezing werd ik helemaal tureluurs van de hakketakkerige manier van vertellen en van alle half afgemaakte gedachten en redeneringen.
In de Volkskrant van vanmorgen doet Arjan Peters het dunnetjes over:
Nu ze haar uitgeverij De Bezige Bij heeft verlaten voor Das Mag, moet ze het kennelijk zonder redacteur stellen. Of die heeft zitten slapen.
Ook De Standaard had maar twee sterren over voor Er moet iets gebeuren. Het Parool en De Morgen waren met vier sterren veel positiever.
Op het hoofdkantoor van Tzum wachten we nog steeds op onze luxe editie als mede-oprichter, maar misschien komt de postbode vanmiddag langs met een fijn pakketje.
Ik vraag mij af waarom werk van Nederlandse schrijfsters (Maartje Wortel, Franca Treur) vaak de huis-, tuin- en keukendramatiek niet ontstijgt: gestorven hond, ziek kind, man die vreemdgaat, etc. Met een zakmesje sneetjes in je onderarm maken, en dan genieten van de pijn.
Auw!, die Arjan Peeters mag ook wel erg veel van zijn redactiechef. (\’Misschien is haar de laatste jaren iets te vaak verteld dat ze met haar korte zinnetjes goede verhalen en romans kan schrijven. Want nu is Maartje Wortel (33) lui geworden.\’ / Onaangepastheid is voor deze auteur geen bezwaar. Door die sympathie en die korte zinnen, weet Wortel de ergste sentimentaliteit te voorkomen. Maar haar stijloefeningen zijn te kinderlijk om de lezer in te pakken.)
De beweringen in de recensie worden nergens goed onderbouwd (mogelijk door ruimtegebrek). Dat pagina\’s in de ik-vorm vervelend zijn, diskwalificeert meer dan de helft van de moderne literatuur en de meeste lezers hebben hier bij mijn weten weinig moeite mee. Dat is voor een literatuurrecensent dus een onhoudbare positie, zoals die van een restaurantrecensent die niet van warm eten houdt (ook heel monotoon).
Dat je als uitgever boos bent over kritiek zonder onderbouwing door een bekende krant lijkt me logisch.
Nooit verwacht dat ik Arjan Peters ooit zou verdedigen, maar het gaat in zijn recensie om haar (dwz Maartje Wortel) verhalen in de ik-vorm, niet om alle fictie in de ik-vorm, want dat zou inderdaad een onhoudbare positie zijn.