Je noemt een trein naar een dichteres, een prijzenswaardig initiatief, want voor hetzelfde geld zit je in de Jan Pelleboer. Arriva heeft elke trein (de Arriva Spurt) in het noorden een naam gegeven van een bekende noorderling. Naast de Gerrit Krol-trein en de Piet Paaltjens-trein (geliefd onder zelfmoordenaars) is er ook een M. Vasalis-trein. In de trein hangt een bordje om het reizende publiek uit te leggen wie M. Vasalis is. Presentator Bram Douwes ontdekte dat de dichteres met een heel bijzondere bundel debuteerde: Parkeren en woestijnen.

Intrigerend is ook de laatste zin van het bordje:

Haar traditionele gedichten kenmerkten zich door het gebruik van personificatie en antropomorfisme en eindigen vaak op een zelfbespiegeling.

Als je die zin googelt kom je uit op Wikipedia:

Ze schreef traditionele gedichten die vaak gekenmerkt werden door het gebruik van personificatie en antropomorfisme. Vaak eindigen haar gedichten, na een reeks natuurindrukken, op een zelfbespiegeling.

Op Wikipedia heet haar debuut wel gewoon Parken en woestijnen.

Het noorden heeft wel vaker problemen met bordjes, zie dit bordje over Willem Frederik Hermans.