Tussenzooltechnologie

Ik geef dit jaar meer lessen historische letterkunde en lees naast moderne Nederlandse literatuur opeens ook Beatrijs, Theophilus, Bredero en Emants. Tegen de tijd dat ik tachtig ben, kun je me alles vragen over de Middeleeuwen tot en met nu. Terwijl ik mijn hersenen dichtplamuur met literatuur, probeer ik de rest van het lichaam in vorm te krijgen voor de 4 mijl die op 9 oktober tussen Haren en Groningen gelopen wordt. Van lezen en schrijven krijg je niet direct een afgetraind lichaam, dus ik ben al maanden in training om die 4 mijl onder de veertig minuten te lopen. Op de loopband in de fitnesszaal is me dat al een paar keer gelukt. Voor een vijftiger die steeds de 100 kilo in zicht heeft, is dat een hele prestatie.

Deze week liep ik voor het eerst buiten op mijn nieuwe sportschoenen. Ik kan mijn weg blindelings vinden in een boekwinkel, maar in een zaak vol sportschoenen heb ik een blindegeleidehond nodig, al was het alleen maar om die schreeuwend lelijke kleuren niet te hoeven zien. Les 1: zeg nooit meer ‘gympies’. Les 2: zorg ervoor dat je sokken zonder gaten hebt aangetrokken, want eerst wordt je voet op een glasplaat gefotografeerd om de drukpunten te meten. De platvoet van mijn jeugd was miraculeus veranderd in een holle voet en daar hoorde een speciaal soort schoen bij: de Mizuno Wave Ultima. Niet zomaar een gympie, maar een hardloopschoen met ’tussenzooltechnologie’ die tijdens het lopen ‘een soepele en schommelstoelachtige afwikkeling creërt van hiel tot teen bij elke stap’.

Ik dacht dat buiten lopen een stuk eenvoudiger was dan binnen vanwege de ruime aanwezigheid van zuurstof in tegenstelling tot die zweetlucht vol rochelende uitwasemingen van de man naast je in de sportschool. Ik liep slechts tweehonderd meter hard en moest al uithijgen. Daarna heb ik nog vijf rondjes in het Stadspark gelopen, of beter gezegd: een soort vallend voortbewegen. Vijf keer langs dat Chinese wokrestaurant met het all you can eat-arrangement en het gigantische toetjesbuffet met chocoladefonteinen. Ik verlangde naar een schommelstoel om Vondel in te lezen.

Coen Peppelenbos

Deze column stond eerder in de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden op 1 oktober 2016.