Junkiepulp de luxe

Als de herfst zich aandient, wrijft de stripliefhebber zich in de handen. Het is bij uitstek de tijd dat er veel nieuwe albums verschijnen, en dit jaar is het niet anders. Wat opvalt is dat de graphic novels en strips dit jaar vooral erg fors van omvang zijn: een stapeltje nieuwe titels is zo een paar duizend pagina’s. Tillie Waldens nieuwe titel, On A Sunbeam, telt bijvoorbeeld 544 pagina’s, Typex’ biografie van Andy Warhol is 568 bladzijden en Berlin van Jason Lutes zelfs 580. Tussen die pillen valt de bescheiden, 72 pagina’s dikke strip noir van het gelauwerde duo Ed Brubaker (tekst) en Sean Phillips (tekeningen) bijna niet op. Wees op je hoede, want wie deze geweldige graphic novel over het hoofd ziet, mist een van de beste titels van 2018. My heroes have always been junkies is een compact verhaal dat je het best kan omschrijven als junkiepulp in een postmodern jasje.

In My heroes have always been junkies volgen we Ellie, een jonge vrouw die niet werkelijk verwend is door het leven: haar beide ouders waren junks, en in flashbacks zien we in het verhaal hoe dat voor Ellie moet zijn geweest. Maar anders dan je verwacht, vertelt Ellie er bijzonder positief over: ze vond het zelfs betoverend, magisch. Als haar moeder gebruikte was bewoog ze prachtig, gracieus. Dan was ze niet alleen mooi maar ook eerlijk: na haar shot vertelde ze Ellie onophoudelijk hoe lief ze was. Was moeder sober, dan telde dat niet. Op weg naar het volgende roesmoment stond alles en iedereen in het teken van het scoren.

Ellie luistert veel naar de lp’s van haar ouders, en de mooiste herinneringen heeft ze aan de muziek die werd gemaakt door onverbeterlijke gebruikers als David Bowie, Lou Reed en Brian Wilson. Maar vooral Billie Holiday betovert haar als jong meisje. Jaren later zit ze in een afkickkliniek tussen vermogende verslaafden, die op die manier de gevangenis ontlopen. Als Ellie in een groepssessie over de aantrekkingskracht van heroïne spreekt, haalt ze de woorden van Keith Richards aan: ‘The worst thing you can say about heroin will still make somebody want to try it.’ Het wordt haar niet in dank afgenomen.

Door haar rebellie valt ze op bij de achttienjarige Skip, die zich door haar laat verleiden tot druggebruik in de kliniek, en meer. Ellie wil groots en meeslepend leven, van roes naar roes, en haalt Skip over om mee te doen. En dan gaat het mis. Niet per se alleen met Skip overigens, want hoewel Brubaker en Phillips vaker een klassieke femme fatale opvoeren, is Ellie niet alleen maar een archetype. Daarvoor wordt ze te gevoelig neergezet, en verknipt: dat zeker ook. Samen gaan ze hun idee van het ware leven aan.

Schrijver Ed Brubaker en tekenaar Sean Phillips trekken al bijna twintig jaar samen op en hebben een waslijst met geweldige, wereldwijde bestsellers op hun naam staan, waaronder Criminal, The Fade Out, Fatale en onlangs nog het superspannende criminele hoogstandje Kill or be killed. My heroes have always been junkies is hun laatste wapenfeit en hoewel beperkt van omvang is het zeker geen niemendalletje. Sterker, het is misschien hun beste kortverhaal van de laatste jaren: met name Ellie is vanwege haar romantische voorstelling van het junkieleven en haar manipulatieve karakter een prachtig, onvoorspelbaar personage, dat vanaf het begint intrigeert. Ze heeft niet het wanhopige dat junks hebben om hun verslaving te rechtvaardigen: ze vindt het simpelweg te mooi, bijna echter dan het leven zelf. Dat wij weten van haar jeugd, geeft Ellie iets treurigs.

De tristesse van het verhaal wordt niet alleen mooi verteld en uitgebeeld, maar extra krachtig neergezet door de schitterende inkleuringen van Jacob Phillips – broer van. Zijn beperkte maar excentrieke kleurpalet heeft op sommige pagina’s iets van risoprint en daarbij is het heel onstuimig vanwege de manier waarop hij heeft ingekleurd: niet per se binnen de lijntjes, maar heel vrij en met veel schmutz en drift.

My heroes have always been junkies is een verhaal dat op zoveel vlakken de perfectie benadert, dat het lastig is niet constant in superlatieven te spreken. Het is Brubaker en Phillips gelukt om een gelaagde strip af te leveren, in een pulpy setting nota bene, die perfect in 72 pagina’s past. Dat is de hele kunst.

Stefan Nieuwenhuis

Ed Brubaker & Sean Phillips – My heroes have always been junkies. Image. 72 blz. hardcover. € 15,99.