Ratten zijn het, journalisten, ratten. Alles stellen ze in dienst van het verhaal waarmee ze het geambieerde adjunct-hoofdredacteurschap willen veiligstellen. Ze zien er geen been in om e-mails vanuit andermans account te versturen om een minister ten val te brengen die nogal op normen en waarden hamert en een zoon in een junkenkliniek zou hebben weggestopt. Het is tuig. Rattentuig.

Max Gosset is zo’n journalist. Hij slachtofferde een staatssecretaris, publiceerde een boek met verzamelde interviews en ziet voor zichzelf nog wel een televisiecarrière weggelegd ook, want Hij Is Nieuws, Hij Ademt Nieuws.

Maar als hij in juli 2005 in Londen is om een Amerikaanse thrillerauteur te interviewen, slaapt hij dwars door de zelfmoordaanslagen heen en begint hij de aansluiting met de realiteit te verliezen.

In zijn tweede roman Donderhart beschrijft de eenendertigjarige Vlaamse schrijver Thomas Blondeau een kleine drie weken uit het leven van de journalist Gosset die werkt voor het tijdschrift Criterium. Het boek beslaat ruwweg de periode tussen de aanslagen in drie metrotreinen en een bus in Londen en het doodschieten door de politie van een onschuldige Braziliaanse jongen die geen Engels verstond. Tussendoor werden nog vier bommen ontdekt die níet tot ontploffing kwamen.

Voor Blondeau is dit alles decor want Donderhart gaat allerminst over de aanslagen, een daaraan mogelijk ten grondslag liggende ideologie of de met Britse flegmatiek verdragen verstoring van de openbare orde die de zelfmoordenaars op 7 juli 2005 teweegbrachten. De hoofdpersoon van de roman is een twijfelaar, een angsthaas – iemand die nog gelooft in het romantische journalistenbestaan van dronken worden en sigaretten roken en de wereld aan het wankelen brengen.

Onderweg naar Londen komt Max Gosset zijn oude geliefde Eva tegen, zangeres van een succesvolle band. Hoewel hij haar uit zijn leven heeft gewist, inclusief haar telefoonnummer en e-mailadres, blijkt zijn oude jaloezie nog springlevend. Hoe vaak heeft ze hem ook niet laten wachten toen ze nog minnaars waren? Max bezoekt een Londens concert van de band, maar hij staat voor de verkeerde club in de rij als hij naar de afterparty wil. Dan maar niet. Maar als hij door een paniekaanval in een ziekenhuis belandt, is Eva degene die hem ophaalt.

Véronique heet trouwens de vriendin met wie Max alweer een jaar samenwoont in Brussel, dat moet ik er natuurlijk wel even bij vertellen. Zij is alvast naar de Franse Rivièra vertrokken waar ze na zijn verblijf in Londen samen hun vakantie zullen doorbrengen. De schrijver laat ons voortdurend in spanning of zijn held zijn weerzin tegen zijn ex kan overwinnen en met haar naar bed gaat, maar als het er dan eindelijk van lijkt te komen, maakt Max zich onverrichterzake uit de voeten. Niet eens vanuit moralistische overwegingen of als uiting van trouw, maar uit angst. Een bange man, die Max.

Tot ongeveer de helft van zijn driehonderd bladzijden tellende roman heeft Thomas Blondeau de lezer in zijn greep. Hij schrijft trefzeker en hij weet op een prachtige manier fysieke sensaties weer te geven. Over het genot van het roken van je eerste sigaret na een tijd van onthouding: ‘De eerste trek spoot zijdezachte rag zijn hersenen in’, over het ondergaan van een koude rilling: ‘Als een bot mes schraapte de wind langs zijn blote vel’. Dat zijn mooie zinnen die in de fluistergalerij achter in je hoofd nog lang nazingen.

Desondanks slaagt Blondeau er niet in sympathie voor zijn hoofdpersoon op te wekken. Zijn overige figuren blijven schetsmatig, zodat ze nauwelijks de rol van sparring partner kunnen vervullen waardoor Max Gosset meer diepte zou krijgen. Eigenlijk is de journalist een lamlul, zowel in privézaken als in de beoefening van zijn vak.

Als lezer zou je wensen dat Thomas Blondeau hem van scherpe kantjes had voorzien, ronduit een schelm van hem had gemaakt.

Frank van Dijl

Thomas Blondeau – Donderhart. De Bezige Bij.

Deze recensie verscheen eerder in HP / De Tijd van 20 maart 2010.

Thomas Blondeau werd op 21 juni 1978 geboren in Poperinge in de Vlaamse Westhoek. Hij overleed daar onverwacht op 19 oktober 2013.