Mooi stuk van Hans den Hartog Jager in NRC Handelsblad over het kunstprogramma Mondo, de tegenvallende kijkcijfers en de structurele fout bij het bedenken van de items en in het algemeen de fundamentele fout bij het benaderen en recenseren van kunst of literatuur.

En nóg belangrijker: kunst moet van haar voorzichtigheid af. Weg met dat dienende, dat machteloze. Laat kunst haar eigen kracht erkennen. Wie kunst belangrijk vindt, echt belangrijk, toont ook de twijfel, woede of afkeer als een kunstenaar slecht werk levert

Daarom: fuck de goede bedoelingen. Wie kunst belangrijk vindt, echt belangrijk, spreekt vanzelfsprekend hartstochtelijk zijn of haar liefde ervoor uit. Maar die toont ook de twijfel, de woede of de afkeer, als een kunstenaar of een tentoonstellingsmaker slecht werk levert – want dat gebeurt óók, echt waar. Kritiek is juist betrokkenheid, kritiek laat zien dat de kunst zichzelf serieus neemt, dat kunstenaars en critici er niet bang voor zijn elkaar beter en scherper te maken – én dat ze niet bang zijn voor anderen.

En dat leidt tot deze tip voor Mondopresentatrice Nadia Moussaid:

In die rol zou ik haar graag de sofacriticasters Jamal Ouariachi en Arie Storm zien interviewen, die dan en plein public zouden mogen uitleggen wat ze zo verschrikkelijk vinden aan haar programma – dat zou wel eens fascinerende, schurende tv kunnen opleveren.

Lees het hele stuk hier.