Behoort de cultuursector nu ook tot viruswappies?

Je gaat naar het Kruidvat en je belandt twee minuten later in een demonstratie. Daar had je ze weer, de viruswappies, enorm takkeherrie, mensen die overdreven tegen elkaar aan gaan dansen. Er werd geen enkele afstand gehouden, integendeel. Echt obsessief laten zien dat je schijt hebt aan alle maatregelen. En de takkeherrie werd af en toe onderbroken door een onbenul die teksten uitbraakte als: ‘Den Haag moet nu eens luisteren. Groningen laat je horen.’ Op een van de wagens hing ook een hyperinclusieve regenboogvlag met zwarte band en paarse september en gifgroene kanarie. Hoe is het mogelijk, dacht ik, dat zelfs lhbtq+-ers zich lieten lenen voor deze actie. Ik verbaas me wel vaker over al die homo’s bij rechtse partijen die moord en brand schreeuwen zodra een mannenstel door Marokkanen is aangevallen, maar doodstil zijn als hun leiders Viktor Orbán als hun grote held zien.

En de karavaan trok verder. Na de langzaam rijdende stadsbus kwam er nog een wagentje met alternativo’s die wat te laat vertrokken waren en ik zag in de verte oud-stadsdichter Kasper Peters zijn duim omhoog doen en pas toen had ik door dat ik zat te kijken naar een protestmars van mijn soort mensen uit de cultuursector. Pas toen ik weer thuis was las ik dat in het hele land muzikanten, theatermakers en schrijvers de straat op waren gegaan om een tegengeluid te laten horen tegen een kabinet dat wel rondjes rijden op Zandvoort toelaat, maar de cultuursector aan het lijntje houdt.

Mijn zus ging vorige week naar een concert in het Zuiderpark. Veel mensen, keurig geplaceerd en genoeg ruimte in het publiek. Ze zou willen dat het altijd zo was, zei ze en dat kan ik me helemaal voorstellen. Op het podium heb ik nooit last van veel mensen, maar als ik in het publiek zit wel. Het afgelopen jaar hebben we met veel moeite onze culturele talkshow Onder de vulkaan een paar keer live kunnen uitvoeren. Dubbele voorstellingen in de grote zaal, met mondkapjes op naar binnen en buiten gaan, handen ontsmetten et cetera, et cetera. Tot het helemaal niet meer mocht en we moesten overschakelen op Zoom. Misschien snap ik daarom die demonstratie van gisteren niet. Al die mensen die net als al die viruswappies denken dat er opeens niets meer aan de hand is. En dat er in die groep, mijn groep, niemand is die er vraagtekens bij zet, dat vind ik het meest verontrustend.

Coen Peppelenbos