Omdat veel leerlingen nooit hebben geleerd een boek of verhaal (uit) te lezen, nemen docenten ook in het voortgezet onderwijs steeds vaker hun toevlucht tot fragmenten, vlogs, boektrailers, coverquizzes, boekenpitches, blind daten met boeken, personagekwartetten, leesbingo’s, boekenproeverijen, leessandwiches, boekensushi’s, speeddaten met boekendozen, bookface, bookflix, et cetera.

In het derde deel van hun serie in De Groene Amsterdammer over de ‘leescrisis in het onderwijs’ belichten Yra van Dijk en Marie-José Klaver de verleuking van het onderwijs. Leerlingen moeten van alles knutselen en maken, maar een beetje dieper ingaan op een tekst wordt lastiger.

Waar het bij deze opdrachten immers niet over gaat, is de tekst zelf. Vaardigheden als close reading en herlezen, de sleutels voor begrip en interpretatie, zijn niet nodig bij zulke opdrachten. Kritisch denken evenmin. Ook hoef je geen kennis over de historische of maatschappelijke context van een verhaal te hebben of zien te verkrijgen.

Lees het hele stuk hier.