Er stonden maandag nog 5 boeken op de shortlist voor het Beste Groninger Boek, maar vandaag zijn dat er nog maar 4. Een mooi verhaal van Jan Glas is op eigen verzoek van de lijst gehaald. Uitgeverij kleine Uil had de bundel niet moeten insturen laat Glas desgevraagd weten:

De prijs heeft me altijd tegengestaan. Ik vind dat de twee winnende auteurs er, met enkel een kunstwerk (litho), erg bekaaid vanaf komen. Koppel er een leuk geldbedrag aan en je hebt een mooie prijs. Er zijn weinig literaire prijzen uit te delen in het hoge noorden, maar ook voor noordelijke auteurs geldt dat schrijven werk is en geen hobby, beloon dat met een waardige prijs.

Mijn eenvoudige sociale huurwoning is van boven tot onder behangen met kunst. Armeluiskunst weliswaar, maar toch, de gewonnen litho belandt, grote kans, ergens achter, op de grond. Wat schiet ik daar mee op? Je moet er steeds omheen stofzuigen.

De goed gesubsidieerde organisatie Noordwoord is sinds het ontstaan van de prijs in 2010 er niet in geslaagd om een sponsor te vinden voor de twee winnaars van het Beste Groninger Boek (fictie en non-fictie).

Eerder schamperde ook Peter Middendorp, tweevoudig winnaar van de prijs, over het ‘kunstwerk’ dat hij ontving: ‘in de praktijk bleek dat een grote, ja, levensgrote reclameposter voor de prijs en de organisatie, mooi ingelijst – klaar om, bij wijze van spreken, op te hangen.’

Rijk de Gooyer flikkerde zijn Gouden Kalf eens uit het raam van de taxi die hem na de uitreiking naar huis bracht. Ik wilde dat ook wel doen, maar mijn prijs was veel te groot, die kreeg je met geen mogelijkheid door het raam van een taxi naar buiten, bovendien was ik met de fiets.

Het nieuwsartikel op de site van Noordwoord is stilzwijgend aangepast. De algemene pagina van de prijs is al een tijdje niet bijgewerkt.

(foto: Jan Glas op de Nacht van de Poëzie in Utrecht)