ZELFPORTRET ALS WEDUWNAAR

Ik heb heimwee naar waar ik niet terug kan

en houd fel van haar die niet langer bestaat.

Ik werd een schim tussen jongen en man

en denk steeds vaker: het wordt te laat.

Te laat voor de strijd nu de krachten afnemen,

te laat voor triomf die niet meer kan bekoren,

te laat om nog echt tot de mensen te horen,

te laat voor het inslaan van andere wegen.

Hier sta ik, dit ben ik, dit heb ik gedaan:

de duinen, een doler, enorm veel gedicht.

Wat rijgen de dagen zich kalm aan elkaar

in het scherphelder oktoberse kustlicht.

Niets hoeft er meer, alles is wel gedaan…

Is het juist daarom dat ik mij steeds opricht

en weer de lust voel die mij leek vergaan?

Pieter Boskma

Pieter Boskma (1956) debuteerde in 1987 met de dichtbundel Quest. Sindsdien verschenen elf dichtbundels, waarvan Het violette uur (2008), het spraakmakende, diverse malen herdrukte Doodsbloei (2010) en Mensenhand (2012) de meest recente zijn. Verder publiceerde hij de novelle Een foto van God (1993), het roman-gedicht De aardse komedie (2002) en de verhalenbundel Westerlingen (2006). In 2006 verscheen Altijd weer dit leven, een ruime keuze uit al zijn tot dan verschenen dichtbundels.