Ze laat een ijswit mannenhemd aan een spijker achter,

een trui die smerig grijs je navel dreigt, schoenen om een blote

wreef, de kalkmuur een aalmoes voor straks alleen

komt ze vertrek zeggen, liegt dag dag nirvana, waarom zich dan

een laatste keer laten dekken als een tafel zonder gast, een likkepot

op het katoen, haar vingers die er niet meer van pikken.

Ze spreidt naar het kleine, kleinere, aanminnige allerbinnenste

waar je ziet hoe verlaten je liefde is.

Sasja Janssen

Sasja Janssen (1968) schreef twee dichtbundels, Papaver (2007) en Wie wij schuilen (2010, genomineerd voor de Jo Peters Poëzieprijs). Eerder verschenen van haar hand de romans, De kamerling (2001) en Teresa zegt (2005). Haar werk verschijnt bij uitgeverij Querido. Momenteel werkt ze aan haar derde dichtbundel en voltooit ze samen met een beeldend kunstenaar een kunstfilm. Ze geeft Nederlands als tweede taal aan expats, en cursussen zakelijk schrijven voor Nederlandstaligen.

(foto: Lynne Greenaway)