Ik wist zeker dat ik voor altijd bij hem wou blijven

Maria Mosterd is vooral bekend geworden vanwege haar boek Echte mannen eten geen kaas. Ik heb het boek niet gelezen omdat al die loverboysboeken me de keel uithingen. Later bleek Mosterd het zogenaamd waargebeurde verhaal bij elkaar gelogen te hebben. Voor haar fans, voornamelijk tienermeisjes, was dat een ramp hoorde ik van docenten Nederlands. Voor literatuurliefhebbers leek het me een opsteker, want het betekende dat Mosterd in ieder geval een verhaal kon bedenken.

Onlangs verscheen OMG ik ben zwanger, waarin de hoofdpersoon zwanger raakt van Gio. In het eerste korte hoofdstukje weten we al dat de ik al op dertienjarige leeftijd verliefd wordt op Gio, maar hij gaat naar Rotterdam en zij gaat aan de drugs, drank, gaat van internaat naar pleeggezin, maar later ontmoeten ze elkaar weer. Ze vertrekt ook naar Rotterdam op haar achttiende met geld dat ze verdiend heeft als kamermeisje en ‘best veel geld’ dat ze van haar oma heeft gekregen. In de rest van het boek blijkt ze van dat geld te kunnen leven en Gio te kunnen onderhouden en haar baby, want hoppa in hoofdstuk twee is ze al zwanger.

OMG ik ben zwanger is een gruwelijk boek, in die zin dat het gruwelijk is om te lezen. Het bestaat bijna alleen uit tienergebabbel. Er zit geen kop of staart aan het verhaal en de enige lijn in het verhaal is de komst van de baby en de toenemende ruzies tussen het jonge stel. Zij is continu ‘gestresst’, maakt hem steeds verwijten dat hij niets doet, terwijl je het hele boek geen idee hebt wat zij dan doet. Hij is het type klaploper dat van haar geld leeft en daarnaast nog wat extra vriendinnen heeft. De ik-figuur zit zo te vitten dat je zelfs de neiging hebt om Gio toe te schreeuwen: ‘Ga weg!’

Het hele boek hangt als los zand aan elkaar. Zij krijgt zin om een hond te kopen en hop de hond is er in een impuls, een bladzijde later vindt ze er niks meer aan en als ze naar Apeldoorn verhuist (want daar woont één vriendin) doet ze het beest op een gegeven ogenblik weer weg. Ondanks dat ze maanden lang niets anders te doen heeft dan tv-kijken, lijkt de komst van de baby net zo’n impuls te zijn als de aankoop van de hond. Als ze in het ziekenhuis hoort dat ze vier centimeter ontsluiting heeft, denkt ze: ‘Moest ik weten wat dat betekende?’ En dan maar zeuren tegen Gio dat hij niets doet. OMG, wat krijg je een hekel aan de hoofdpersoon.

Erger dan het verhaal over twee mensen met een laag iq die een kind krijgen, is de taal waarin het geschreven is. Soms staat er een zin tussen sterretjes, om aan te geven dat de hoofdpersoon iets anders denkt dan ze zegt. Blijkbaar moet dat verduidelijkt worden. Maar waarom zou je dat aangeven als al duidelijk is dat de hoofdpersoon dat denkt? Ik kwam ook af en toe -_- tegen aan het eind van de regel en ik heb geen idee wat dat betekent (een mislukte smiley of zo?).

Om het modieuze babbeltaaltje, waarin elk gevoel benoemd wordt, te kunnen laten zien, zou je van elke bladzijde wel een zin kunnen citeren, maar laat ik volstaan met een bloemlezing van tien zinnen die staan op bladzijden met een priemgetal (het boek begint op blz. 5):

5 – Zijn stem was anders dan die van andere jongens, heel apart en herkenbaar.

7 – Ze vroeg of ik meekwam, want Gio wou me zien, en ik voelde me bijna misselijk.

11 – Ik wist zeker dat ik voor altijd bij hem wou blijven.

13 – Ik had sinds ik in Rotterdam woonde een soort pleinvrees ontwikkeld. In elk geval vond ik het nogal lastig om op straat te lopen.

17 – Ik snapte er niks van, de maand ervoor was ik nog geopereerd aan mijn blindedarm, hoe konden ze nou een baby missen?

19 – Ik deed alles voor hem.

23 – Dit gesprek zou op niets uitlopen, en ik had geen zin in een zoveelste avond discussiëren, dus ik stelde voor om monopoly te spelen op de Playstation, om het een beetje gezellig te houden allemaal.

29 – Waarvoor stresste ik eigenlijk zo, ik liep nu al een paar minuten buiten en ik leefde nog steeds.

31 – Ik voelde me totaal niet op mijn gemak en ik had er liever alleen willen zitten, want Gio zei of deed toch niks om het een beetje gezellig te maken.

37 – Ik gaf de hond wat te eten en wat water en daar kwam haar eerste plas al.

En zo leutert dat hele boek maar door. In zekere zin is dat ook wel leerrijk. Je ziet tegenwoordig op tv allerlei programma’s, Oh oh Cherso-varianten waarbij het belangrijkste criterium is dat de personages zo dom mogelijk zijn. OMG ik ben zwanger is de literaire variant. Nogmaals: het is horror.

Coen Peppelenbos

Maria Mosterd – OMG ik ben zwanger. Van Gennep, Amsterdam. 190 blz. € 14,95.