Laten we René van der Gijp eens boycotten

Wie zelf tot een minderheidsgroep behoort, kent het argument dat René van der Gijp gebruikte om ‘aan te tonen’ dat er zo weinig homo’s in het voetbal waren: hij had ze nog nooit gezien, dus waren ze er niet.

Hetzelfde argument hoorde je altijd bij het Amerikaanse leger. Nee, homo’s had je daar niet, het was ook helemaal geen omgeving voor homo’s. Het is de reflex die hoort bij elk macho beroep waarbij homo’s alsof het vanzelf spreekt uitgesloten worden.

Homo’s zijn er altijd, in elke beroepsgroep, in elke rang en stand. Of ze ook naar buiten komen ligt niet aan hen, maar aan de beroepsgroep. De omgeving moet veilig zijn voordat je iets durft. Daarom is de actie van de KNVB om homoseksualiteit in het voetbal als normaal voor te stellen zo goed. Duizenden jonge voetballertjes die toevallig op andere jongens vallen, zullen dat als een aanmoediging zien. Hopelijk durven er een paar uit de kast te komen. Wat René van der Gijp en Johan Derksen gisteren deden was het omgekeerde: alle gay voetballers weer in de kast schoppen.

Ik weet van twee voetballers, één voormalig Nederlands elftal-speler, één eredivisiespeler dat ze homoseksueel zijn, al is de een keurig getrouwd en heeft de ander een blitse vriendin. Zo maskeer je je geaardheid. Ook dat is niet nieuw, dat gebeurt al honderden jaren zo en als het aan Van der Gijp en Derksen ligt, zal het nog honderden jaren zo blijven.

Van der Gijp zei dit:

Van der Gijp, schreef ooit een boek liet ooit een boek schrijven dat vooral opviel door de hoeveelheden wit op de pagina’s. Zullen we dat boek en al die boeken van Voetbal International eens een tijdje gaan boycotten? Gewoon niet aankopen. En Van der Gijp en Derksen niet uitnodigen als sprekers op congresjes en managementdagen. Zo dat ze eens door hebben dat zij er niet bij horen met dat homofobe gezwatel. Als tegenwicht tegen de bovenstaande onzin.

En voor het eerst in mijn leven: Bravo Hans Kraay.