Bezigheden Buiten Huis Hebbende IV

Het mag een raadsel heten, maar uw inktslaaf heeft zich na afloop van een serie vraaggesprekken tijdens een grensoverschrijdend festival toch weer laten verleiden tot het bezoeken van de afsluitende borrel. Hij had zich nog zo voorgenomen om…

Zo stond hij, geboren voor een dubbeltje, op z’n kant ook nog eens, zomaar plots tussen de grote knaken der vaderlandse journalistiek. Luitjes die toch zeker Een Heel Boek Per Week Verteren En Daar Ook Nog Eens Verwarmend Of Meestal Vuurspugend Over Schrijven. Er was zelfs iemand van de buitencategorie bij: een tv-presentator. O, heilige der heiligen. O, Zonnekoning, heb erbarmen. Zelfs met factor dertig verzengen wij in uw schaduw.

Op de hapjes was werkelijk niet bezuinigd. In de residentie weten ze natuurlijk wel weg met prominente lekkerbekken. ‘Ook weer van de partij?’ zei een redactielid van een krant. Voor alle duidelijkheid: Iemand Met Een Vaste Baan. ‘Nergens lid van,’ schutterde uw eenmansfractie, zijn verbazing over het feit dat Hoge Hakken zich verwaardigd had om het woord tot een lagelonenlandwerker te richten verbergend achter een ferme knik van het bovenlichaam.

Tegelijkertijd pakte hij de laatste twee sashimi van sint Jakobsschelp van een dienblad. Leer een kostschooljongen snaaien. ‘Schrijf je eigenlijk nog wel?’ Een tweede vraag. Ja, Hoge Hakken staat haar m/v als onderzoeksjournalist. ‘Sporadisch, mevrouw, heel sporadisch. Of eigenlijk, zo goed als niet. De pen is leeg. Tijd om te stoppen wellicht.’ Uw inktslaaf pleziert de dames en heren Leedvermaak volgaarne. Ze trok een bezorgde blik, precies lang genoeg, om vervolgens over de schouder van uw inktslaaf heen een vreugdekreet te slaken in de richting van de Zonnekoning. Ze kusten in de lucht. HH komt er wel, is het niet in de journalistiek, dan toch zeker in de politiek.

De collega van HH is ’n een-graps-wonder. Zo ook die dag. ‘Dat interview met die Amerikaan had je wel kunnen laten, ik heb hem al gehad.’ Slechts met moeite en een paar ferme slokken sterkedrank kreeg uw inktslaaf een zeker beeld uit zijn hoofd. Een paar tellen later verzuchtte een der journalistieke zwaargewichten met hapjes in beide handen ‘dat een bitterbal hem eigenlijk liever was’.

Uw inktslaaf nam afscheid van de bij elkaar klittende buitenlandse auteurs. Een blik van verstandhouding. Hij kon niets voor ze doen. Zij moesten tot het einde blijven. Een medewerker van ‘zijn eigen uitgeverij’ probeerde zijn verblijf nog te rekken. ‘Je weet toch dat bij dit soort gelegenheden heel veel zaken worden beklonken?’ Druk, druk, druk. Taal die ze begrijpen. Als geen ander.

Op een tussenstation zag hij een vers benoemd jurylid van een der grote Nederlandse prijzen lopen, iemand die maar liefst twee romans heeft geschreven en toch zeker al zes jaar over cultuur schrijft. Met schaamte maar ook met een zekere weemoed dacht uw inktslaaf aan zijn eerste recensies, op de kop af tien jaar voor de geboorte van het coryfee in wording geschreven. De tijdschriften waarin al die hoogdravendheid is gedrukt, heeft hij inmiddels zo zoetjesaan wel opgekocht en in de hens gestoken.

Van de reisvergoeding kocht uw inktslaaf bij zijn vaste filosoof een daklozenkrant. Paulo komt uit het zuiden van Italië, is enorm belezen en heeft niet alleen een schat aan verhalen, maar ook een originele kijk op het leven, de maatschappij en jawel: de literatuur.

Nu Dus Even Uw Aandacht Voor Iets Werkelijk Belangrijks!

KANTLIJN is een wekelijkse schrijfgroep voor dak- en thuislozen in Amsterdam, onder begeleiding van professionele schrijvers. De verhalen en gedichten worden gepubliceerd in Z! en in eigen uitgaven. Op 1 januari 2014 stopt een belangrijk deel van de subsidie. Voor het voortbestaan van de club wordt na 17 succesvolle jaren gevreesd. Bij deze club worden de deelnemers niet aangesproken op hun problemen, maar op hun talenten, op wat ze wél kunnen. En vaak levert het waarachtige parels op, levensecht, zogezegd.

Om iemand te citeren die dankzij de schrijfclub zijn leven weer zo goed als op de rails heef gekregen: ‘Ik kan beter schrijven dan leven.’ Geweldig! De literatuur uit de salons terug naar de straat. Word Vriend van KANTLIJN. De bankgegevens zijn bekend bij de redactie.

Guus Bauer