Wachten

Een toneelstuk waarin niets gebeurt, en dan ook nog twee keer. Zo kenschetste een criticus Wachten op Godot van Samuel Beckett waarin voor en na de pauze inderdaad gewacht wordt op de komst van Godot. Spoileralert: hij komt niet. De meeste studenten van mij vinden het een absurd toneelstuk. ‘Dat klopt,’ zeg ik dan.

Als je een boek uit hebt, dan wacht je op reacties. Die komen niet meteen de dag na de presentatie, al sta je dan helemaal klaar om te horen wat je vrienden ervan vinden. Je wacht ook op de professionele reacties van beroepslezers. Het Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant schreven al een dag vóór de presentatie begin november over De valkunstenaar. Daarna pluis je elk weekend de boekenbijlagen uit om te zien of iemand je boek heeft opgepikt. Op Tzum verschijnt een mooi stuk. Trouw signaleert je in een paar regels en daarna blijft het stil. Naarmate de weken voorbij kruipen wordt de kans dat je besproken wordt kleiner. Nu we maanden verder zijn, kunnen we alleen maar hopen op een wonder. Net als bij mijn debuutroman wordt dit boek genegeerd door de landelijke pers. Ik oefen mij in nederigheid, terwijl de BN’ers in tv-programma’s langsparaderen om hun boeken te promoten. Zo heeft Rob Kamphues ook een roman geschreven. ‘Ik hoop dat ik in de hoek terecht kom van Herman Koch,’ zegt de presentator. Je vingers jeuken, maar je zegt maar even niets. Voordat je het weet, behoor je tot de rancuneuze schrijvers en dat is de ergste soort die er bestaat.

Komende vrijdag zetten ze het mes in mijn rug. Na tweeënhalve maand leven op pijnstillers gaat er daadwerkelijk iets gebeuren met de tumor die zich zonder mijn toestemming in mijn rug heeft genesteld. Iedereen die zoiets heeft meegemaakt – dit is mijn tweede keer – weet dat er een leven voor en een leven na de operatie is en dat je precies dezelfde man blijft die je was en toch compleet veranderd bent.

Het decor van Wachten op Godot is nogal sober. ‘Landweg met een boom,’ staat er in de regieaanwijzingen. Na de pauze blijft alles hetzelfde al heeft de boom een paar bladeren gekregen.

Coen Peppelenbos

Deze column stond eerder in een iets andere vorm in de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden op 11 februari 2017.