‘Misschien is Vijftig tinten grijs wel het meest creatieve boek dat er is, want dat heeft het fantastisch gedaan.’ Misschien is deze zin wel exemplarisch voor de horror die Patrick Swart vertegenwoordigt als baas bij de WPG. Hanneke Chin-A-Fo en Toef Jaeger (altijd weer die twee) interviewden hem voor NRC Handelsblad en als literatuurliefhebber word je daar niet vrolijk van.

Swart heeft het niet over mooie of interessante boeken, maar alleen over verkoopbare boeken. De man heeft het over een ‘innovatie-eenheid’ voor De Bezige Bij.

Een van de projecten, een proef met De Bezige Bij om aan de hand van big data in te schatten of een boek het goed kan gaan doen, is net klaar. In 78,3 procent van de gevallen had het algoritme de juiste voorspelling gemaakt.

Benieuwd of Remco Campert onder dat regime nog wel uitgegeven zou kunnen worden. Als de interviewsters vragen hoe het dan zit met de boeken die niet aan het algoritme voldoen, moeten die dan niet worden uitgegeven, antwoordt Swart:

Zou dat erg zijn? 80 tot 90 procent van de titels die verschijnen is niet rendabel. Dat heeft een effect op auteurs die wel succesvol zijn, want die betalen ervoor.

Misschien moeten de auteurs de macht weer overnemen bij de Bij en dit soort managers met pek en veren de stad uit jagen.