Natuurlijk is het mooi dat een goede schrijver 999 sterren krijgt, zeker in een week dat Het Parool het aandurft om dat hele sterrengedoe overboord te gooien. Kees van Kooten krijgt vandaag in de literaire bijlage van de Volkskrant 999 sterren voor zijn verzamelbundel van buitenwerk Karrevrachten pennevruchten.
Toch knaagt er iets. Jeroen van Merwijk schreef het stukje als een soort dialoog (een vorm die Van Kooten ook vaak gebruikt) waarin je niet heel veel over het boek te weten komt (ja er staan gedichten in, ja er staan neologismen in). Van Merwijk is per ongeluk in de kaartenbak van Sir Edmund gebleven nadat hij vorig jaar boeken mocht afzeiken in de lees-tien-pagina’s-en-geef-dan-een-oordeel-rubriek van de Volkskrant. Dat was gênant bij tijd en wijle. Van Merwijk doet voor zijn beroep aan cabaretteketet en heeft het Nederlandse volk de belofte gedaan dat hij op zou houden met zijn cabaretteketet (maar zich eraan houden, ho maar). Een belofte die vooral was ingegeven doordat zijn teksten zo hol klonken in die lege zalen. Maar bij de Volkskrant mag hij af en toe bijbeunen in de literaire bijlage. Dan krijg je teksten als:

– Dus dan hebben we 5 sterretjes voor bewondering, 5 sterretjes voor aandacht voor het gehele universum in al haar verschijningsvormen, van potlood tot theedoek tot woordspeling.
– Ik ben niet dol op woordspelingen, meestal krijg ik de kriebels van woordspelingen, maar bij hem heb ik daar gek genoeg geen last van. Sterker nog: daar heb ik hem ook 5 sterretjes voor gegeven, voor zijn woordspelingen.

Humor van Van Merwijk: vijf keer hetzelfde zeggen en intussen duidelijk maken dat jij als cabaretteketetter zelf helemaal niet van woordspelingen houdt, want dat hoort namelijk niet in het moderne cabaretteketet. Al snel kom je er achter dat het stuk niet zozeer gaat over het werk van Van Kooten, maar dat Van Merwijk een nummertje opvoert waarin hij zelf de belangrijkste figuur is. We citeren nog even het einde:

– Ik kom op 999 sterretjes.
– Ik ook!
– Houden we er nog één over…die is voor jouw hele oeuvre!
– Lul!

Dat is jezelf kleineren, maar toch op de voorgrond zetten.