In Potsdam is vandaag kunstschilder, beeldhouwer, dichter, schrijver, violist, acteur, journalist, film-, televisie- en theatermaker Armando overleden. Hij was 88 jaar oud.

Armando werd op 18 september 1929 in Amsterdam geboren als Herman Dirk van Dodeweerd. Later wenste hij onder die naam niet aangesproken te worden. Hij had zijn naam officieel veranderd in Armando, naar verluidt een verwijzing naar zijn Italiaanse grootmoeder. Hij groeide op in Amersfoort.

Armando manifesteerde zich in eerste instantie als beeldend kunstenaar. Hij verbond zich in 1957 aan de door Jan Henderikse opgerichte Nederlandse Informele Groep, die in 1960 opging in de Nul-beweging. Hij publiceerde gedichten in De Nieuwe Stijl en Gard Sivik en was kunstredacteur van de Haagse Post. Samen met Hans Sleutelaar portretteerde hij Nederlandse vrijwilligers in de Tweede Wereldoorlog in De SS’ers.

In 1979 vestigde hij zich in Berlijn waar hij werkte als beeldend kunstenaar en columnist voor NRC Handelsblad. Zijn columns, later gebundeld bij De Bezige Bij, kenmerkten zich door een puntige stijl. In al zijn werk, of het nu om literatuur ging, om journalistiek, om televisie of om beeldende kunst, onderzocht hij de relatie tussen slachtoffers en daders, onschuld en schuld, goed en kwaad. Hij toonde aan dat je niet altijd een scherpe grens kunt trekken. Armando muntte de uitdrukking ‘schuldig landschap’ — wat ooit het decor van een bloedbad was, kon zich jaren later voordoen als een lieftallig stukje natuur.

Voor zijn literaire werk werd Armando veelvuldig onderscheiden: 1977 – Herman Gorterprijs voor Het gevecht, 1984 – Ferdinand Bordewijkprijs voor Machthebbers, 1984 – Multatuliprijs voor Machthebbers, verslagen uit Berlijn en Toscane, 1989 – Multatuliprijs voor De straat en het struikgewas, 2011 – VSB Poëzieprijs voor Gedichten, 2009.