In Hemelse mevrouw Frederike de biografie van Maaike Meijer over F. Harmsen van Beek probeert de biografe het werk van Harmsen van Beek weer centraal te stellen. Dat is nogal lastig gezien de mythevorming rond de persoon van Harmsen van Beek. In de biografie noemt Meijer een stuk van Betty van Garrel in de Haagse Post van 16 oktober 1965 als een belangrijke publicatie die heeft geleid tot de ‘Jaglustmythe’. Ze vergelijkt het stuk van Van Garrel met de roddeljournalistiek van Henk van der Meijden, mede omdat zij ook de namen in haar stuk vet drukt. Het was voor het eerst dat het leven van een schrijver werd beschreven alsof het van een filmster was.

Van Garrel is not amused, laat ze in een reactie aan Tzum weten:

Met Gerard Reve heb ik postuum afgesproken dat wij vooralsnog belangeloos optreden in de satire ‘concurrentie in de literatuur’. De bron hiervoor is de recente biografie over de in 1965 debuterende dichteres Fritzi Harmsen van Beek (1927-2009), geschreven door Maaike Meijer. Meijer speelt de hoofdrol als de reddende engel die de dichteres eindelijk in het juiste daglicht plaatst. De biografe baseert zich hierbij op het curieuze idee dat het excentrieke imago van een kunstenaar, van Fritzi in dit geval, de waardering voor diens artistieke oeuvre in de weg staat. Met andere woorden, zij die in het verleden ooit aandacht besteedden aan de flamboyante levenswandel van Fritzi, hebben de dichteres gereduceerd tot een ‘karikatuur’.

Gerard Reve en Annejet van Zijl, die in 1998 een bestseller over Fritzi publiceerde, zouden zich hieraan schuldig hebben gemaakt. Ook mijn persoontje komt aan bod als de schrijfster die in 1965, in de Haagse Post, een louter op roddel gebaseerd stuk aan de dichteres wijdde.

Een beledigende uitspraak. Roddel boeit me niet, het achterhalen van de waarheid vind ik veel spannender. Het op waarheid toetsen van de vele verhalen over Harmsen van Beek was destijds overigens een hels karwei. Mijn voorkeur ging uiteraard uit naar een persoonlijk gesprek met haar maar dit bleek niet mogelijk. Maar dit ter zijde. Toch leuk dat mijn 53 jaar geleden geschreven bijdrage alsnog de aandacht trekt. Aan Harmsen van Beek is kennelijk alsnog een kersverse ‘eretitel’ toegedacht: de ‘Pippi Langkous van de Letteren’. De vrouwelijke versie van Pietje Bell dus.