Enid Blyton kreeg geen erepenning omdat haar werk ‘racistisch, seksistisch en homofoob’ zou zijn. In de Volkskrant hebben inmiddels drie columnisten gereageerd: gisteren schreef Elma Drayer dat ze het potsierlijk vindt om Enid Blyton en Annie M.G. Schmidt in het verdachtenbankje te plaatsen. Vandaag komen daar twee columnisten bij.

Aleid Truijens schrijft in haar column over liedjes (Jochem Myjer kreeg deze week de wind van voren over een politiek incorrect liedje) en oude kinderboeken:

Van mij hoeft Enid Blyton niet postuum te worden geëerd, maar het argument dat haar werk ‘racistisch, seksistisch en homofoob’ zou zijn is zinloos, al is het niet onwaar. Gemeten naar de normen van nu geldt dat voor vrijwel alle kinderboeken die voorgaande generaties lazen.

Toch hebben de klassiekers ook veel positieve rolmodellen geleverd:

Alle grote, tijdloze helden uit de kinderliteratuur zijn eigenzinnige eenlingen, en toch kinderen.

Lees de hele column hier.

Ook Wilma de Rek reageert op de discussie met positieve herinneringen aan de reeks Pitty gaat naar kostschool van Enid Blyton. Of een schrijver goed of fout is hangt erg af van tijd en plaats. De Rek vraagt zich af waar het onderscheid tussen werk en leven van de schrijver is gebleven. En concludeert dan:

In Nederland slaan we geen beeltenissen van schrijvers op munten maar we vernoemen wel prijzen naar ze: naar Jan Wolkers (seksistisch), naar Adriaan Roland Holst (seksistisch en antisemitisch), naar E. du Perron (seksistisch, racistisch én homofoob); en niemand die erover zeurt. Houden zo.

Lees haar hele column hier.

(Foto: Rutger Hauer, Jan Wolkers en Monique van de Ven in 1972, fotograaf onbekend / Anefo, CC0)