Het was warm in de woonkamer van opa. Het was meer dan dat. In deze kamer balde zich nu de betekenis van lang leven samen. Alles was gedaan. Alles was klaar. Het broze lichaam wachtte. Het hoofd was zich aan het losmaken van de wereld. Het liefste had ik mezelf onzichtbaar gemaakt, maar dat lukte niet. Daarvoor zagen de ogen nog teveel. De middag vergleed. Een paar nog keer kraakte zijn stem de stilte. Een kraakheldere stem. Stem die blijft.