In zijn ‘Open brief aan de jury van de Libris Literatuurprijs 2021‘ gaat Gerbrand Bakker vandaag in op de keuzes van de jury van de Libris Literatuur Prijs 2021 (maandag werd de longlist bekend gemaakt).

Bakker valt over de keuze om het boek Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen uit het leven van een treuzelaar van Cindy Hoetmer op de longlist te zetten. Hij schrijft:

In 2010, na de toekenning van de prijs aan de verhalenbundel Kleine dagen van Bernard Dewulf, maakte de Stichting Literatuur Prijs bekend dat verhalenbundels niet langer mochten meedingen naar de prijs. (…) Voortaan zouden uitsluitend literaire romans voor volwassenen beoordeeld worden.

De schrijver vervolgt:

Afgelopen week werd de longlist van 2021 bekendgemaakt. Daarop prijkt ook Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen uit het leven van een treuzelaar van Cindy Hoetmer. (…) Maar: als ooit een boek niet een ‘literaire roman’ genoemd kan worden, dan is dat dit onbeschaamd autobiografische boek. Niet voor niets heeft uitgeverij Meulenhoff ervan afgezien het boek het predicaat roman mee te geven op het omslag, het zou zelfs met reden als ‘verhalenbundel’ gezien kunnen worden.

Dat voelt best lullig, moet ik u bekennen.

Zelf schreef Bakker vorig jaar Knecht, alleen, maar vanwege het reglement van de Libris Literatuur Prijs zond zijn uitgever zijn boek niet in voor de literaire prijs:

Op de groslijst – dat is, voor mensen die dit niet weten, de complete lijst met ingezonden boeken – staat geen enkel privé-domeindeel dat in het kalenderjaar 2020 is verschenen. Geen Ilja Pfeijffer, geen Luuk Gruwez, geen Gerbrand Bakker (inderdaad, dat ben ik). Dat is heel begrijpelijk, het ontbreken ervan dus, aangezien de Arbeiderspers die boeken helemaal niet heeft ingezonden omdat uitsluitend literaire romans mee mogen dingen.

Bakker eindigt zijn brief met de vraag of verhalenbundels nu wel of niet meedingen: ‘Mag het nu wel of niet?’

Jurylid Judith Eiselin reageerde al op de brief van Bakker. Op zijn weblog schrijft ze over de keuze voor Hoetmer:

Er staat wel degelijk ‘roman’ op het omslag. Rechts onder.

Bakker pareert haar antwoord met:

Ach verdomd! Je hebt gelijk, dat zal ik nog even veranderen. Maar dat feit neemt niet weg dat de jury zelfs had kunnen zien dat er op geen enkele manier sprake is van een ‘literaire roman’.

Misschien is het zelfs wel de taak van een jury die uitsluitend literaire romans beoordeelt om zich niet te laten bedotten door hoe een uitgever een bepaald boek aanduidt.