Op de afslag van de Strada Provinciala 563 naar de SP641 begint het grote zwijgen. Ratelend schuiven de kettingen over te tandwielen. We passeren Rocca Pietore (zeshonderdvijftig huishoudens), de groenste wei, de grijste berg, een enkel chalet. Zo de Fedaia fraais te bieden heeft, is dat aan ons niet besteed. Wij verstaan ons slechts met asfalt. Bergen zijn au fond zinloze wezens, maar fietsers brengen betekenis. En al wat klinkt zullen geen nimfijnen zijn, maar het zingen van onze spaken.