Column: Ann De Craemer – Weg met de bezwete onderbroek!
Weg met de bezwete onderbroek!
‘Tout le malheur des hommes vient d’une seule chose, qui est de ne savoir pas demeurer en repos dans une chambre,’ aldus de Franse schrijver en natuurkundige Blaise Pascal (1663-1662). Of in hedendaagse termen: als je nu een natuurkundig vraagstuk ontcijfert of als je als auteur een ingewikkeld hoofdstuk in elkaar flanst, blijf dan gewoon zitten. Althans als je productief wilt zijn. Dat probeer ik elke dag, maar toch moet ik soms denken aan een interview met de Vlaamse schrijfster Saskia De Coster. Net wanneer het goed gaat met een zin of een passage, moet ze even van haar stoel opstaan, net alsof ze daarmee wil aantonen dat het gelukt is, en met beide voeten op de grond voel je dat beter. Ik heb dezelfde ‘afwijking’ als Saskia, maar daar komt dan nog een idioot vreugdedansje bij.
Maar Blaise had gelijk. Schrijven is talent, hard werken en zo lang mogelijk op je kont blijven zitten. Toch zijn er uitzonderingen op die regel, en dan nog van een van mijn absolute lievelingsschrijver, helaas al overleden: Philip Roth. De enorme productie boeken die hij heeft afgeleverd, schreef hij allemaal rechtopstaand. In het fijne artikel ‘The Literature of the Standing Desk’ wordt verder ingegaan op de voordelen van rechtopstaand schrijven: het levert meer productiviteit en inspiratie op.
Facebook heeft naar het schijnt 3500 staande bureaus en krijgt elke week zo’n tien- tot vijftal aanvragen van werknemers binnen. Dat Philip Roth daarvan aan de oorzaak zou liggen, zal wel een fantasietje zijn over mijn grote idool, en toch: staand schrijven en werken is aan een opmars toe. Weg met de rugklachten en, bij deze tropische temperaturen, weg met broek, short of onderbroek die aan je zetel blijven kleven. Wie meer wil weten over heden en verleden van rechtopstaand schrijven, moet zeker het volledige ‘The Literature of the Standing Desk’ lezen.
En ik? Ik ga dit weekend naar Ikea en zal u laten weten hoe al dat rechtop staan me is vergaan.
Ann De Craemer
Dit is een leuke column, alleen ben ik bang dat er sprake is van een misverstand. Ik denk dat wat Pascal hier zegt is dat alle menselijke ellende het gevolg is van het feit dat de mens niet in staat is rustig op zijn kamer te blijven. Sterker nog, tegenwoordig wordt met ‘chambre’ veelal de slaapkamer bedoeld, zodat het misschien wel het verstandigste is om maar gewoon in bed te blijven liggen (iets wat mij zeer aanspreekt). Voor Pascal maakt het dus niet uit of de mens zittend of staand op zijn kamer blijft, als de mens het maar doet.
Wat ik heel leuk vind om te vernemen, is dat een van Ann De Craemer’s favoriete schrijvers, Philip Roth, staand schreef. Ik meen dat een van mijn favoriete schrijvers, Vladimir Nabokov, dat ook deed.
Geen overbodige luxe om nu onbezweet te kunnen schrijven! Benieuwd of dit een vervolg krijgt en je voor de staande situatie zal kiezen….
Ann, halo… ik heb stenigen en hernia. En ik ken nog tiental kunstenaars met hetzelfde probleem. Ook mensen die het hebben gekregen door staand te werken. Geloof me, je bent zo ingenomen dat ik bijna je zou willen bellen: roep dit soort dingen niet té hard. Kan pijn doen bij anderen.
Door automatisch tekstverbetering staat er iets anders dan het woord ‘stenose’.
Bijna 1,9 miljoen mensen met nek- en rugklachten bekend bij de huisarts. Vandaar mijn opmerking.