Onlangs schreef Thijs Bogers, historicus en politicoloog van de Vrije Universiteit Amsterdam, een stuk in Trouw waarin hij reageert op het voornemen van Lale Gül om naar het buitenland te verhuizen.

Mocht Lale Gül zich werkelijk genoodzaakt zien naar het buitenland uit te wijken, dan is niet alleen haar vrijheid beknot maar die van alle Amsterdammers.
Groepsdwang onder minderheden op zijn beloop laten, wordt vaak vergoelijkt met een beroep op de pluriforme, multiculturele samenleving. Spinoza was kritisch op religieuze groeperingen waarvan de leden worden aangemoedigd met de rug naar staat en samenleving te staan. Pluriformiteit wordt zo gebruikt als vrijbrief om de ander dwingende voorschriften op te leggen.

Vandaag reageert docent Thomas Hendriks op het stuk. Hij gaat niet in gesprek over Ik wil leven:

Ik ben leraar op een middelbare school in Amsterdam-West en heb leerlingen in mijn klas zitten die er zeer ­extreme denkbeelden op na­houden als het om religieuze ­onderwerpen gaat. Graag zou ik dat boek van Lale Gül met ze bespreken. De realiteit is dat dit niet zomaar kan. Ik zou er zelfs onheil over mezelf mee afroepen. Je zou dit laf kunnen noemen. Dat is het ook. Toch neem ik al jaren terughoudendheid en nuance in acht als het gaat om zaken als vrijheid en tolerantie. Zomaar in de klas debatteren over alle idealen waar Thijs Bogers voor staat, dat gaat niet meer.