Het mag misschien niet verbazen in een land waar een stoethaspel-met-taalachterstand als Kader Abdolah gezien wordt als een grootmeester – maar mensen, lieve lieve lieve mensen, is het echt te veel gevraagd om minimale technische kwaliteitscriteria te hanteren bij het toekennen van een prijs?

Op zijn blog maakt schrijver Jamal Ouariachi gehakt van Wees onzichtbaar, het boek dat afgelopen maandag de Libris Literatuur Prijs won. Hij doet dat door enkele zinnen van van de eerste bladzijden te ontleden van de bijna 600 bladzijden tellende roman. Op Twitter schrijft Ouariachi dat hij tot bladzijde 150 is gekomen, maar dat weerhoudt hem niet om deze conclusie te trekken:

Wat volgt is een tranentrekkend zieligheidsverhaal, dat voortdurend naar het medelijden van de lezer solliciteert. Het is genoteerd in ambtenarenproza dat bijna verkruimelt van machteloosheid.

Op Twitter verdedigt boekhandelaar Gerda Aukes (en initiatiefnemer van de Boekhandelsprijs, die Isik dit jaar won) de schrijver van Wees onzichtbaar.