11.

Toekomst tegemoet zonder vrezen
‘ik kan veranderen’ zegt hij oprecht
ineens voelt mijn wantrouwen onterecht
oneerlijk bijna, al zou niks gewezen

hebben op de breuklijn die we sinds kort lezen
in de nerven van ons houten parket
fundament dat ons verbindt in echt
samenzijn tot klonterend samenkleven

hij draait zich om en slaapt al diep
voor het antwoord gegeven is
woorden dalen neer al was ik ‘t die sliep

dromend over hoe ik zijn naam riep
de omhelzing is het gemis
idealen blijken niet te genezen

Catharina van Daalen

(foto: CDC/ Alissa Eckert, MSMI; Dan Higgins, MAMS, publiek domein)