In zijn column voor NRC Handelsblad had Maxim Februari nog een zinnige toevoeging bij het debat dat woedde over de vraag of een witte schrijver het gedicht van Amanda Gorman mag vertalen.

De heersende mening lijkt nu te zijn dat huidskleur letterkundig niet relevant is en dat de zwarte vrouw die om een zwarte vertaalster had gevraagd daarmee ongelijk heeft gehad.

Februari vergelijkt de huidige discussie met de commotie die ontstond in 2019 rond het Boekenweekthema ‘De moeder, de vrouw’:

Ik vind een petitie terug met de claim dat niet Martinus Nijhoff bij dit thema geciteerd had moeten worden, maar Vasalis, die immers zelf vrouw en moeder was. Ook klonk de roep om vrouwelijke schrijvers voor het Boekenweekgeschenk en indertijd was de communis opinio het hiermee volmaakt eens.

Wat is er gebeurd tussen 2019 en 2021? Waarom is huidskleur niet relevant bij de keuze voor een schrijver en sekse wel? Zijn alle emancipatiebewegingen gelijk, maar zijn sommige emancipatiebewegingen nog steeds een beetje meer gelijk dan andere? Of verschillen de situaties van elkaar?

Lees de hele column hier.