J.J. Voskuil is na zijn dood productiever dan ooit, want uitgeverij Van Oorschot kondigt na de postuum verschenen boeken Binnen de huid, De buurman, Mensenkinderen en Ik ben ik niet ook nog eens de dagboeken aan van de schrijver van Het Bureau. De dagboeken zullen, net als de reeks Het Bureau, bestaan uit 7 delen.

De dagboeken zijn een zeer persoonlijke kroniek van een tijdvak, ruwweg twee derde van de twintigste eeuw. De naoorlogse intellectuele elite wordt door zijn fijnschildershand geportretteerd en gefileerd, waarbij er maar weinig heel blijft van de broodschrijvers en andere kunstbroeders en -zusters. Ook de wetenschapsbeoefenaars mogen op een demasqué rekenen, geheel in lijn met en stijl van Het Bureau.
In de dagboeken is weinig overlap met dat beroemde magnum opus, maar het is er wel een fantastische aanvulling op en geeft er verdieping aan. Waar in zijn boeken de monologue intérieur vrijwel steeds ontbreekt, bevatten de dagboeken een rijke gedachtewereld. Voskuil ontleedt zichzelf genadeloos. Het levert een zelfportret op dat, zoals hij dit zelf uitdrukt, niet altijd sympathiek is.

Vele jaren voordat milieu en immigratie thema’s werden, legde Voskuil in zijn observaties de vernieling van zijn vertrouwde omgeving vast. Hij beschrijft de asfaltering van het platteland, de ontelbare lijken van doodgereden dieren, de verstikkende bouwdrift in steden en dorpen, de mede door een niet-aflatende toestroom van vreemdelingen gevoede bevolkingsexplosie, de opkomst van de agro-industrie met beesten die pas het daglicht zien op de dag van de dodenrit naar het slachthuis. Door zijn ogen zien we het dunne laagje beschaving loslaten.
Van de weeromstuit trekt Voskuil zich terug in zijn dagboek, een toevluchtsoord dat hem uiteindelijk uit handen dreigt te worden geslagen door zijn vrouw, die hem meer dan eens, in golven van jaloezie, verwijt
dat hij meer van zijn dagboek houdt dan van haar. We krijgen een uitermate scherp inzicht in het complexe huwelijk van Voskuil en zijn vrouw, met, naast verstilde en ontroerende momenten, werkelijk verbijsterende ruzies.

Het eerste deel van de dagboeken verschijnt in september, het laatste deel in oktober 2025.