Zie de foto op Flickr.

En toen verscheen er opeens een regenboog aan de horizon, juist tijdens de tocht met de rondvaartboot naar begraafplaats Zorgvlied. Zo neemt de hemel afscheid van Harry Mulisch en die monumentale symboliek maakt de dood van de grote schrijver iets lichter.

Voor die foto van de regenboog had ik kunnen kiezen. Die hoort bij Harry Mulisch, zijn oeuvre en zijn kijk op de wereld. Deze foto, zwart-wit en stemmig, is van een half uur later. Dit kan de kist van iedereen zijn. Deze foto drukt je met de neus op de feiten: de schrijver is dood en hij zal zodadelijk begraven worden. De dragers zijn stijlvol gekleed. Een klezmerorkest ging hen voor. De muzikanten zijn niet te zien op de foto. Dat leidt maar af.

Symboliek is literatuur, rouw niet.