Ernest Hemingway is het prototype van de machoschrijver. Een schrijver die reist, vis en vrouwen aan de haak slaat, rook, drinkt en gevaarlijk leeft.

Hebben we in Nederland van die schrijvers? Je ziet ze toch eerder een tonijnsalade bij de Albert Heijn kopen dan zelf een kip slachten. De Nederlandse literatuur, dat is een opeenstapeling van brave mannen. Als ze dronken zijn dan schrijven ze het op Facebook en daarna kruipen ze boerend bij moeder de vrouw in bed, de sokjes in de wasmand, het gebit in een glas.

Misschien was Jan Cremer wel het beste wat we te bieden hadden aan machoschrijvers. Jan van Mersbergen doet zijn best. Eerst maar eens een snoek vangen.