Nieuws: Peter Drehmanns over teleurstellend uitgeefklimaat
In de Volkskrant van vandaag een stuk van schrijver Peter Drehmanns (ook online) met een zeer sombere boodschap over het huidige uitgeefklimaat:
Men gaat slechts nog voor het snelle geld en voor volslagen risicoloze ondernemingen – ongemakkelijke boeken van allerminst sexy auteurs zijn niet langer welkom. Dichterlijker gezegd: het literaire hart van de hedendaagse uitgever wordt ondermijnd door zijn bedrijfseconomische brein.
Drehmanns komt tot die conclusie nadat uitgeverij hem te kennen gaf nog slechts één boek in de drie jaar te willen uitgeven, nadat de dit jaar verschenen roman De schrijver en zijn meisjes ‘dramatische verkoopcijfers’ haalde. Teleurstellend was de reactie van andere uitgeverijen:
De poorten van zowel de gevestigde als de meer avontuurlijke uitgeefhuizen waar ik aanklopte, bleven gesloten.
Lees het hele droefstemmende relaas hier. Lees hier de recensie die Martijn Nicolaas schreef over De schrijver en zijn meisjes.
Is Maan Leo misschien niet de echtgenote maar gewoon een pseudoniem van Drehmanns; is \’Ik ben Maan\’ een ultieme poging tot bestseller die de schrijver middels zijn klaagzang in de Volkskrant onder de aandacht probeert te brengen?
Als dat zo is hoop ik dat Drehmanns niet al te teleurgesteld zal zijn als zijn opzetje niet slaagt – het is Geerten Meijsing destijds tenslotte ook niet gelukt met zijn alter ego Eefje Wijnberg. Al is er wel een verschil: het boek van Wijnberg was prachtig.
Het betoog van Drehmanns is toch vooral \’droefstemmend\’ omdat het geen betoog is. Er is geen centrale stelling die d.m.v. argumenten wordt onderbouwd, anders dan \’Schrijven is mijn lust en mijn leven, ik ben daar heel bijzonder in, dus ik heb het recht om uitgegeven te worden.\’
Waar komt toch dat idee van schrijvers vandaan dat ze intrinsiek waardevol en verheven zijn? Dat ze verworven positie zonder zelfreflectie of relativering kunnen claimen? Als schrijven zijn lust en zijn leven is, kan hij daar toch lekker als hobby mee doorgaan? Dat hoeven uitgevers toch niet te faciliteren? Met dergelijk dedain en zelfbeklag helpt zo\’n man de literatuur van de regen in de drup.
Doe mij maar het paard van Sinterklaas i.p.v. dat van Pegasus.