In Frankrijk stromen de recensies langzaamaan binnen over de nieuwe roman van Michel Houellebecq, Sérotonine getiteld. De roman wordt in zijn eigen land wisselend ontvangen. Gisteren strooide Margot Dijkgraaf vijf ballen uit over Sérotonine in NRC Handelsblad. In De Standaard is Marijke Arijs een stuk negatiever. Veel meer dan drie sterren heeft ze niet voor het boek over en dat lijkt ook nog naar boven afgerond te zijn.

Vanaf de eerste bladzijden haalt de auteur zijn kudde stokpaarden, zijn vaste provocaties en zijn vertrouwde seksuele obsessies van stal.

Arijs noemt de nieuwe Houellebecq de ‘zwartgalligste’ tot nu toe. De verteller zeurt wel een beetje:

De roman opent sterk, maar verzandt in gezwelg. De verteller blijft zo emmeren over zijn nakende dood dat je stiekem gaat hopen dat de schrijver hem snel uit zijn lijden verlost.

Het is allemaal oude wijn in nieuwe zakken:

Er is, kortom, weinig nieuws onder de Houellebecqiaanse zon: de westerse wereld gaat naar zijn mallemoer, geluk is een reliek uit een ver verleden en iedere kans op liefde is definitief verkeken.

Lees de recensie op de site van De Standaard (€) of bij Blendle (€).

Sérotonine verschijnt eind maart in vertaling bij De Arbeiderspers, de titel wordt vrij vertaald Serotonine.