In een stuk in de Volkskrant reageert Herien Wensink op de column van Tommy Wieringa over het ballensysteem van NRC Handelsblad. Wensink valt er vooral over dat Wieringa schrijft dat een slechte kritiek ‘tot daaraan toe is’.

Eigenlijk hoort het dus niet, een slechte kritiek, suggereert Wieringa; hij wordt slechts met de grootste moeite geduld. Hinderlijk en ongepast zijn ze, slechte recensies. Maar Wieringa strijkt over zijn hart, zet zijn ijdelheid en ego even helemaal opzij en staat de slechte recensie nog nét oogluikend toe. Het tweede deel van die zin – adding insult to injury – is natuurlijk nog erger, alsof een recensent met zijn oordeel een fatale verwonding aanbrengt. Kwetsend is het, een slechte recensie. En een belediging, blijkbaar.
Emotionele intimidatie is het.

Volgens Wensink zijn recensies er voor de lezer, niet voor de schrijver: ‘En als u geen tijd heeft voor die 250 woorden, staan er gelukkig nog altijd sterren bij.’

Op Twitter reageerde Auke Hulst op het beperkte aantal woorden:

Lees hier het hele stuk van Herien Wensink

Foto © Roos Custers