‘Moge dit meesterwerk, dat in de Nederlandse literatuur zijn weerga niet kent, de aandacht en de lof krijgen die het verdient.’ Zo beëindigt L.H. Wiener de laudatio die hij uitsprak bij de verschijning in 2016 van de roman De verzoening (Lebowski). Lof kreeg het boek, onder meer van Arjan Peters liefhebber van het werk van Basart:

Basart is een groot entertainer, die zichtbaar in de leer is geweest bij Gerard Reve en Heere Heeresma, en die je op elke pagina wel een keer laat grinniken, is het niet met een typering (een taxichauffeur is een ‘in zwart nethemd gestoken dikzak van wie niet te zeggen viel waar zijn hoofd ophield en zijn benen begonnen’), dan wel met een fijn citaat (Orson Welles zei al dat in Italië vijftig miljoen acteurs rondlopen die nog behoorlijk goed zijn ook, ‘de paar sléchte acteurs zie je op de podia en het filmdoek’). Of met ongevraagde adviezen: hotel Waanders in Staphorst heeft de beste gehaktbal, een lekkernij ‘die je niet snijdt maar zachtjes met een vork bewerkt tot zij zich dampend geeft in heel haar rulle majesteit’, koffiecorner Siësta in Kerkelanden serveert ‘de moeder der saucijzenbroodjes’.

Schrijver R.A. Basart is gisteren op 72-jarige leeftijd overleden. Basart debuteerde als dichter met de bundel Oranjebal (Bert Bakker) in 1975. De bundel kreeg meteen lof toegezwaaid van mensen als Gerrit Komrij die in de jury zat die Basart de Fontijnprijs gaf (de prijs werd voor het eerst uitgereikt en was een initiatief van Bert Bakker die de bundel ook uitgaf). In NRC Handelsblad werd het debuut door Karel Soudijn wat zuinigjes ontvangen.

Ik vind dat Basart dit soort absurditeiten op een knappe wijze in zijn gedichten verwerkt heeft. Al zijn de gedichten op deze wijze misschien vooral interessant voor leraren en onderwijzers die het vak stijl op het lesrooster hebben staan.

Basart publiceerde onregelmatig poëzie en proza. Er zat maar liefst 19 jaar tussen de verschijning van zijn laatste romans. Hij was wel bezig met een nieuwe roman aldus een bericht op de site van zijn uitgever Leboswki:

In datzelfde jaar [2016] werd Basart getroffen door een hersenbloeding, maar dat verhinderde hem niet om langzaam maar gestaag door te schrijven aan een nieuwe roman die Bork zou gaan heten. In 2017 verscheen Zingend naar huis, een bloemlezing van zijn eerste twee dichtbundels, aangevuld met nieuw werk. Binnenkort brengt Lebowski De laatste lach in een nieuwe editie uit, waardoor al zijn werk weer beschikbaar is.

Een groot lezerspubliek heeft R.A. Basart nooit gehad, wel een uiterst trouw publiek, dat is ook de constatering van Peters aan het einde van zijn in memoriam in de Volkskrant: R.A. Basart was een schrijver ‘voor een klein maar dankbaar publiek, dat nu voltallig treurt.’