Dwars

In Nederland weet men hoe men moet dichten.
De regels van de poëzie zijn klaar.
Een dichter heeft zijn rechten en zijn plichten
en leeft het leven van een ambtenaar.

Hij wordt geacht systemen te ontwrichten.
Vervreemding is zijn ware handelswaar
en hem wordt niet gevraagd iets toe te lichten
want in betekenis schuilt het gevaar.

Gedichten worden amper nog gelezen
en wie ze leest doet dat uit plichtsbesef
want poëzie is goed en progressief.

Men moet ook wat zonder een opperwezen.
Dus hoor mij aan als Ik mijn lied aanhef
en heb het duister van mijn woorden lief.

Ronald Ohlsen