Reportage: Een begraafplaats als toevluchtsoord – Heinrich Böll en Keulen
Menno en ik lopen in Keulen. We zijn onderweg naar Friedhof Melaten. Menno is mijn neef. Hij is zestien. We verblijven een paar dagen met de hele familie in de
Alle berichten van Ronald Ohlsen
Recensie: Menno ter Braak – Het nationaalsocialisme als rancuneleer
De oorlog van allen tegen allen In 1937 publiceerde Menno ter Braak zijn beroemd geworden pamflet Het nationaalsocialisme als rancuneleer. Het werd als brochure uitgegeven door het Comité van Waakzaamheid
Recensie: Ilja Leonard Pfeijffer – Grand Hotel Europa
Verhalen van Ilja Leonard Pfeijffer en Abdul Nepnieuws bestrijd je niet met de waarheid, nepnieuws bestrijd je met literatuur. Dat bewijst Grand Hotel Europa, waarin het brouwsel van nep en
Recensie: Rodaan Al Galidi – Neem de titel serieus
Het zal maar voor even zijn De nieuwe poëziebundel van Rodaan Al Galidi heet Neem de titel serieus. Het is een titel die in taal het droste-effect teweegbrengt. Je neemt
Recensie: Rainer Maria Rilke – De elegieën van Duino
Wie, als ik riep, zou mij dan horen De eerste zin van De elegieën van Duino is Rainer Maria Rilke bijna letterlijk komen aanwaaien, als we de memoires van Marie
Reportage: Een verborgen schat in Eibergen – De Poelhekke van Menno ter Braak
‘Dit is een oud leerboek waarin de schrijver op jeugdige leeftijd een tekening heeft gemaakt,’ zegt Marjo van Nes, een van de vrijwilligers van De Scheper, het historisch museum van
Reportage: Eenzaam tussen de mensen die niet omzien – Op zoek naar Eugenio Montale in Monterosso al Mare
Ossi di seppia (Inktvisbotten), de bundel waar Eugenio Montale in 1925 mee debuteerde, is onlosmakelijk verbonden met de Ligurische regio Cinque Terre. Montale wilde de essentie van de hem omringende
Recensie: Nâzım Hikmet – Het epos van sjeik Bedreddin
Een schouwspel van geluiden, kleuren, bewegingen en vormen Deze woorden legt de Turkse dichter Nâzım Hikmet zijn protagonist in de mond in de oorspronkelijk in 1936 verschenen tekst Het epos
Recensie: Lucien Custers – Alleen in wervelende wereld; Het leven van Johan Andreas dèr Mouw
Een extravagante intellectueel Johan Andreas dèr Mouw begon pas op 49-jarige leeftijd serieus poëzie te schrijven. Daarvoor had hij gewerkt als leraar klassieke talen en naam proberen te maken als
Recensie: Johan Andreas dèr Mouw (Adwaita) – Mijn taalorkest
Het hoogverhevene en het laagkomieke In de laatste jaren zeven jaren van zijn leven schreef dichter Johan Andreas dèr Mouw (pseudoniem Adwaita) een weergaloos oeuvre bij elkaar waarvan een deel