28/09/2020

Grote verdeeldheid onder docenten Nederlands over het leesonderwijs in het voortgezet onderwijs. Arjen Lubach besteedde er gisteren een heel item aan. Jammer dat er weer zo heel veel waarde gehecht werd aan dat PISA-onderzoek, terwijl er wel wat op af te dingen valt (zie Helge Bonset op Neerlandistiek en mijn eigen stukje op Tzum.)

Op de Facebookgroep van leraren Nederlands is al een hele stammenstrijd aan de gang over het onderwerp, maar omdat het een besloten groep is kunnen we er niet uit citeren. Ook op Twitter wordt er verwoed gereageerd waarbij zakelijk lezen, begrijpend lezen, fictielezen, leesplezier, mondelingen, literatuuranalyse, basisschool, voortgezet onderwijs en toetsing vrolijk door de gehaktmolen gaan en dat benadrukt nog maar eens dat Twitter meer een uitlaatklep voor meningen is dan een medium om analyses over leesbegrip te geven.

Als docent Nederlands ben ik het helemaal met je eens. Ik besteed een derde van mijn lessen aan literatuur, leerlingen lezen iedere les minstens 10 minuten in leuke boeken. Vlak voor het eindexamen trainen we even de vaardigheden van begrijpend lezen.

— Margo (@margotenbruin) September 27, 2020

Voor snel een tekst begrijpen is begrijpend lezen een handige vaardigheid. Voor lezen voor je plezier is dat heel wat anders. Blijkt dat lezen voor je plezier wel het begrijpend lezen zal bevorderen, maar andersom meestal niet. Je moet het als twee verschillende zaken zien.

— Jannie Kuipers (@janniekuipers) September 28, 2020

“Of allemaal, want dat kan met een tekst”. Als je begrijpend kunt lezen, had je het woord ‘belangrijkste’ gezien en dat niet gezegd. 🤨 pic.twitter.com/5s8rPmUkAq

— Onno (@onnoka) September 27, 2020

Ook hier een instemmende puber. Heeft begrijpend lezen nooit leuk gevonden. Overigens, mijn lijst van verplicht 25 boeken lezen was ook niet goed voor mijn lees-libido. Pas later weer plezier gevonden in lezen

— Erik de Kruif (@ekru02) September 28, 2020

Zo mee eens dat begrijpend lezen geïntegreerd moet worden aangeboden (ook in andere vakken) en niet als losstaand doel. Meer aandacht voor literatuur (leuke/interessante/spannende/uitdagende boeken… hoera!) zou al veel helpen denk ik.

— Annemieke Smale (@Onderwijs_Mieke) September 28, 2020

Begint al op hele jonge leeftijd, desinteresse in lezen. Komt omdat lezen moet. Klassikaal. En hard op. #onderwijssysteem moet op de schop.

— Miranda Meijer (@MiranMeijer) September 27, 2020

Ik durf eigenlijk niet hardop te zeggen dat ik regelmatig leerlingen argumentatieschema's laat maken bij Lubach 😆

— Michelle van Dijk (@vdijkmichelle) September 28, 2020

De vaksectie NL van @SLO_nl is het anders eens met de analyse van Lubach en werkt hard aan inhoudelijker en motiverender leesonderwijs via oa https://t.co/zaVNo2Ph1f (binnenkort ook https://t.co/7rh7Lg6hAZ met @stichtinglezen) en ambities leergebied NL @Curriculum_nu

— Joanneke Prenger (@JoannekeP) September 28, 2020

Ik heb het gezegd en ik blijf het zeggen: de beste manier om jongeren te laten lezen… is door ze te laten lezen. Weg met leesanalyse en literatuurtheorie. 👇🏻 #ZondagMetLubach @arjenlubach https://t.co/K4xg8NHNDt

— Ronald Giphart (@ronaldgiphart) September 27, 2020

Aansluitend op het krachtige item bij ZML over funeste ontwikkelingen in het leesonderwijs, volgt op zelfde zender een…

Geplaatst door Joost Nijsen op Zondag 27 september 2020

Leesanalyse wel wat anders dan begrijpend lezen…. gesprek over boeken mag van mij wel!

— Stine (@Stine__Jensen) September 27, 2020

En in die examens wordt er naar al die ellende gevraagd. Ik kan moeilijk schijt hebben aan die lesstof, met hondertwintig zestienjarigen voor me die best graag een diploma willen.

— Martijn Neggers (@martijnneggers) September 27, 2020