Het begon vorig jaar allemaal met een ironisch column van Özcan Akyol in het Algemeen Dagblad. Een column die nogal wat losmaakte. Akyol schreef:

Pas als roetveegpieten achter alle etalages prijken en bijzondere letters uit andere taalgebieden volop als chocola worden aangeboden, kan ik als persoon met een migratieachtergrond het sinterklaasfeest volledig omarmen.

Snoepwinkel Jamin ging op onderzoek uit voor Akyol, maar moet helaas concluderen dat er geen chocoladeletter Ö in de schappen komt te liggen:

Zo’n Ö is te moeilijk of te duur. We zijn er serieus mee bezig geweest. Hebben het idee bij drie leveranciers uitgezet, maar daar kregen we om twee redenen nul op rekest.

Het eerste puntje is puur technisch. Voor die twee losse bolletjes moet je een nieuwe binnenverpakking maken, een plastic frame dat ook die umlautjes vasthoudt. Dat past dan weer niet in het doosjes waarin alle andere letters nu kunnen. Of je moet speciaal voor die Ö ook de kartonnen verpakking nog veranderen.

Het tweede puntje is puur commercieel. Je moet technische kosten maken die je commercieel niet terugverdient. Daarvoor is de oplage simpelweg te klein.

Akyol heeft ook een reactie gegeven op deze tegenslag:

Het was destijds een ironische column om onze debatcultuur te hekelen. Ik overleef het wel zonder die letters.