‘Boek 1: you either love it or hate it’, plaatste uitgeverij Das Mag deze week op haar Instagram-pagina. Vervolgens worden er wat screenshots getoond van uiteenlopende recensies op Goodreads van de debuutroman van Martin Rombouts. Daartussen staat ook het leesverslag van ene Jos Bos, die helemaal losgaat op Rombouts’ roman en hem 1 ster geeft. De recensie van Bos staat op het medium fier bovenaan en daardoor is Bos volgens Goodreads de nummer 52 op de lijst van beste Goodreads-recensenten uit België. Een deel van de eerste alinea van het leesverslag:

[B]etalen voor dit lege (letterlijk: nog nooit zoveel wit in een roman gezien), inhoudsloze en uiterst infantiel proza voelt ongeveer alsof je een koffie bestelt en 24,99 moet aftikken (waarom dit boek nóg duurder is dan een gemiddelde roman is helemaal een raadsel). Rombouts, die merkwaardige genoeg elke zin in stukken breekt (om de schijn van poëzie te wekken? omdat hij prozagedichten wil schrijven? omdat hij incapabel is een volzin te formuleren?), gaat de knuffels uit zijn kindertijd af en heeft een voorliefde voor eendjes, waarover hij niet schrijft maar waarvan hij afbeeldingen heeft ingevoegd (waarom zou je in een roman ook iets beschrijven als je gewoon een plaatje erin kan plakken?). Als hij dan toch de letters op zijn toetsenbord weet te vinden om zijn teddybeer te beschrijven, komt er Nijntje-taal uit: ‘Ik gebruikte Bruintje als vriendje / Ik gebruikte Bruintje als kussen / Ik gebruikte Bruintje als projectiel om naar mijn moeder te gooien / Ik propte Bruintje in een iets te kleine rugzak voor op vakantie.’ En zo gaat het nog even door. Misschien is het een gat in de markt: een roman die je ook aan je peuter kan voorlezen.

De recensie besluit met:

Toch kijk ik verwachtingsvol uit naar Boek 2. Op dezelfde manier waarop ik ’s ochtends ook het nieuws doorspit, op zoek naar het masochistisch genoegen wanneer Trump zijn eigen stupiditeit weer eens heeft overtroffen.

Getier van een behoorlijk literair niveau, op een boek dat in NRC juist vijf ballen kreeg. Het is echter maar de vraag of Jos Bos bestaat.

Ten eerste verscheen hij pas in maart op het medium om deze ene review te schrijven. Bos heeft geen profielfoto, geen vrienden en hij leest niets anders. Daarnaast werd zijn leesverslag vijf dagen voor de publicatiedatum van Boek 1 gepubliceerd, zogenaamd omdat de roman in België al eerder in de boekhandels lag – maar volgens de website van Standaard Boekhandel verscheen de roman in Vlaanderen gewoon op dezelfde dag als in Nederland.

Op Goodreads wordt inmiddels al gesuggereerd dat het Martin Rombouts zelf is die de recensie heeft geschreven, of anders een bevriende Vlaamse collega-auteur. Als het inderdaad doorgestoken kaart is, dan valt er over te twisten of dat moreel verwerpelijk is, maar werkt het als publiciteitsstunt zeker, want een lezer op hetzelfde medium schrijft bijvoorbeeld:

Gekocht omdat een recentie (sic) op goodreads zo slecht en prima beargumenteerd was.

Dus, Tzum-lezer: wie is Jos Bos?

A. Jos Bos is Martin Rombouts

B. Jos Bos is iemand van de afdeling PR en communicatie van Das Mag

C. Jos Bos is een bevriende auteur van Martin Rombouts

D. Jos Bos is een niet-bevriende auteur van Martin Rombouts

E. Wat een complottheorie; ik ben Jos Bos en ik besta (melden met identiteitskaart aan het adres van de redacteur)