vergittertes vensterOp een dag in 1992 kreeg ik de eerste druk van Vergittertes Fenster cadeau, met stofomslag, een fraai verzorgde uitgave, die in 1937 zo’n drie gulden kostte en waarvoor de gulle gever nu fl. 175,- had moeten neertellen. Zo, bedacht ik, zag de novelle eruit toen Klaus Mann haar voor het eerst zelf in handen hield. Al bladerend vond ik in het boek een krantenknipsel uit 1949, zorgvuldig bewaard door de vorige eigenaar, die dus ook een bewonderaar van het werk van Klaus Mann was – of een literaire necrofiel, dat kan natuurlijk ook. ‘Klaus Mann overleden’ staat erboven, en de tekst luidt: ‘Klaus Mann, de 43-jarige zoon van de Duitse schrijver Thomas Mann, is te Cannes overleden. Men trof hem dood in zijn hotelkamer aan. Vergiftiging werd als doodsoorzaak vastgesteld.

de tijd

Ook Klaus Mann was met succes als literator werkzaam en wist daarbij als zoon van een beroemd vader zijn zelfstandigheid goed te handhaven.’ Volgen enkele titels. ‘Hij voerde een rusteloos bestaan en scheen de laatste jaren aan zwaarmoedigheid te lijden.’

Nee, er is geen woord gelogen.

Maar toch…

De zoon van Thomas Mann… de zoon van een beroemd vader… vergiftiging… zelfstandigheid… een rusteloos bestaan…

Hij scheen de laatste jaren aan zwaarmoedigheid te lijden.

Anton Brand

Dit is het laatste deel van een zevendelig essay over Klaus Mann in Nederland. Hier lees je deel een, twee, drie, vier, vijf en zes.