In 2004 schreef Corrie Joosten een gedicht voor Poëtisch Groningen, een wandeling in gedichten. Er zouden meer van die poëtische rondwandelingen komen die Corrie en ik ook altijd ‘proefwandelden’ om te testen of alle richtingaanwijzingen wel klopten. Dit gedicht gaat over het huis waar ze als student woonde. Ze nam het gedicht later opnieuw op in Zacht gezicht aan zacht gezicht.

Kleine Steentilstraat 7 (1970-1977)

huis van grietje en grietje

af en toe een hans maar
nooit voor de poos

te veel heks toverkolde hem
met struikelbenen
de straat op de keien

bezems in de gang
veegden nooit de trap
wolken stof als dans
de vloer stampte

rinkelend glas

buiten zong het lied
van verlangen
het huis zweeg

de bedden kraakten

Corrie Joosten

(Foto genomen bij de presentatie van Poëtisch Groningen in 2004)