Recensie: Lutz Bassmann – De arenden stinken
Ontregelende nachtmerries Het oog wil ook wat. De kleine, onafhankelijke uitgeverij Vleugels heeft dat goed begrepen en roeit dapper tegen de stroom in door strak vormgegeven boeken met mooie covers
Alle berichten van Daan Pieters
Recensie: Hard Gras 127
Tranen met tuiten Het literaire voetbaltijdschrift (of ‘voetbaltijdschrift voor lezers’) Hard Gras, dat inmiddels al meedraait sinds 1994, is voor zover ik weet vrij uniek in de wereld. Het is
Recensie: Michael Tedja – Exclusief
Diversiteit in de poëzie Kunstenaar en dichter Michael Tedja (1971) werd in Rotterdam geboren en heeft Surinaamse roots. Kijk, dit stuk is nog maar amper begonnen en we stoppen hem
Column: Daan Pieters – Literatuurluizen
Literatuurluizen Literatuur en literatuurkritiek staan op gespannen voet met elkaar en een vaak gehoorde klacht van schrijvers is dat recensies niet meer zijn wat ze waren. Ik werd er nog
Recensie: John-Alexander Janssen – Trocadéro
Een donkere lichtstad Er is iets vreemds aan de hand met Julian Perceval, de hoofdfiguur van John-Alexander Janssens (1984) roman Trocadéro. Op het eerste gezicht lijkt hij een rationeel handelende,
Recensie: Robert Seethaler – Het veld
De aard van het beestje ‘Als levende nadenken over de dood. Als dode over het leven praten. Wat heeft dat te betekenen? Twee zaken die niets van elkaar begrijpen. Vermoedens
Recensie: Barbara Zoeke – Het uur van de specialisten
Levensonwaardig leven Onze oosterburen hebben begrijpelijkerwijs een moeilijke relatie met hun nationaal-socialistische verleden. Waarschijnlijk maakt de afstand die de tijd geschapen heeft, de stap om dat verleden zonder taboes onder
Column: Daan Pieters – Leesbevordering
Leesbevordering Er schijnt zich een probleem voor te doen: de leesvaardigheden van kinderen gaan achteruit, het aantal ontleende boeken in openbare bibliotheken loopt terug en uitgeverijen zien hun omzet al
Recensie: Mahir Guven – Broer
Haatbaarden en straatschoffies Wie weleens de trein naar Parijs neemt, weet dat je tijdens het laatste stukje van de rit, net voordat de trein in het Gare du Nord arriveert,
Recensie: Mircea Cărtărescu – de Orbitor-trilogie (De wetenden, De trofee en Het onmetelijke mausoleum)
De nevelige lucht tussen jezelf en het verleden We zullen er geen doekjes om winden: de Orbitor-trilogie van de Roemeense schrijver Mircea Cărtărescu (1956) is geen easy reading. Alleen al