Recensie: Junpei Gomikawa – Menselijke voorwaarden
Een hart dat druipt van het bloed Duizend vierhonderd dertig bladzijden telt Junpei Gomikawa’s Menselijke voorwaarden. Afhankelijk van uw tempo kunt u dus in plaats van dit boek te lezen
Alle berichten van Daan Pieters
Recensie: Hans Boland – Vaderinstinct
Scheiden doet lijden Zelfs als de naam Hans Boland u niets zegt, is het niet onwaarschijnlijk dat u al iets van hem hebt gelezen. Boland vertaalde immers meerdere grote Russische
Recensie: Miek Zwamborn – Wieren
Bloemen van de zee Eigenlijk moeten we het eerst over een ander boek hebben, namelijk De duimsprong, het vorige geesteskind van Miek Zwamborn. Dat was een prachtige roman over bergen
Recensie: José J. Veiga – Onheil over Taitara
Muren bouwen Latijns-Amerikaanse schrijvers hebben de militaire dictaturen die in de jaren 1960 en 1970 schering en inslag waren met uiteenlopende verteltechnieken beschreven. Sommigen deden het expliciet, met als resultaat
Recensie: Pantelejmon Romanov – Kameraad Kisljakov
Wanneer schrijven levensgevaarlijk wordt Hoe overleef je in een totalitaire dictatuur? Welke houding moest een schrijver aannemen onder Stalins schrikbewind? Deze vragen komen weliswaar niet expliciet aan bod in Pantelejmon
Recensie: Juan José Arreola – Het wonderbaarlijke milligram
Een vreemde eend in de bijt Geduld overwint alles: dankzij de jarenlange inzet van Guy Posson is er nu een Nederlandse vertaling in boekvorm van Juan José Arreola’s verhalenbundel Confabulario.
Recensie: P.G. Wodehouse – Jeeves en de liefde
Uitstekend, m’neer Voor subtiele tongue-in-cheekhumor zo droog als de Gobiwoestijn moet u nog steeds bij de Britten zijn. De hofleverancier van de humoristische roman was wellicht P.G. Wodehouse (1881-1975). Hij
Recensie: Luis Felipe Fabre – Provençaals cabaret / Verdachte omstandigheden
Tarantinopoëzie Je moet als uitgever wel lef hebben om op korte tijd niet één, maar twee bundels uit te geven van een in Europa nog behoorlijk onbekende Mexicaanse dichter. Dit
Recensie: Marc van Oostendorp – Waar wordt geschreeuwd is taal vacant – De taal van Ilja Leonard Pfeijffer
Ilja Leonard Pfeijffer als microscopisch preparaat Het wekt geen verbazing dat neerlandici aandacht besteden aan Ilja Leonard Pfeijffer, wellicht de grootste stilist en interessantste auteur die het Nederlandse taalgebied anno
Recensie: Beppe Fenoglio – Dag van vuur
Letteratura povera Naast uitgevers die graag uitpakken met sterke verhalen over slimme deals en Colombiaanse fokstieren, zijn er ook die in relatieve stilte en met veel liefde voor de literatuur