Recensie: Max Gross – In Polen lag een sjtetl
Gruwelijke sprookjes Dat Polen ooit de thuishaven van een grote Joodse gemeenschap was, is bekend. Dat die gemeenschap vrijwel volledig werd uitgeroeid door de nazi’s ook. Maar wat als er
Alle berichten van Daan Pieters
Recensie: Juan Carlos Onetti – De dood en het meisje
Aan elke geboorteakte is een doodvonnis gehecht Uitgeverij Kievenaar is met De dood en het meisje niet aan haar proefstuk toe wat Juan Carlos Onetti betreft. Het huis publiceerde namelijk
Recensie: Jack Kerouac – Eenzame reiziger
Altijd op weg Het literaire cliché ‘schrijven is schrappen’ wil dat auteurs eeuwig moeten priegelen en herschrijven. In het geval van Jack Kerouac (1922-1969) ging dat alvast niet op. Volgens
Recensie: Lúcio Cardoso – Kroniek van het vermoorde huis
‘Het noodlot is de neiging van de mens naar afgrond en chaos’ De Braziliaanse belletrie is mijns inziens het ondergeschoven kindje van de wereldliteratuur. Nochtans heeft het land met onder
Recensie: Albert Camus – Algerijnse kronieken (1939-1958)
Een pleidooi voor nuance Albert Camus (1913-1960) hoeven we niet te introduceren, zijn fictiewerk kent zowat iedereen die weleens een boek leest. Zeker De vreemdeling en De pest behoren tot
Recensie: Agustín Fernández Mallo – Nocilla-trilogie
Het verband tussen experimentele natuurkunde en chocopasta Nocilla is Spaanse chocopasta, zeg maar de lokale Nutella. Dat zegt u waarschijnlijk niet veel, maar het is een product dat weleens jeugdnostalgie
Recensie: Ludo Abicht – Anarchisme – Van Bakoenin tot de commons
Geen vrijheid zonder gelijkheid, geen gelijkheid zonder vrijheid Het staat buiten kijf dat de Vlaamse hoogleraar Ludo Abicht er goed aan heeft gedaan om zijn boek Anarchisme – Van Bakoenin
Recensie: A.H.J. Dautzenberg – Een wandeling in mei
Vijfenvijftig tinten groen Ik vermoed dat Dautzenberg het soort schrijver is dat lezers aantrekt die niet zo vaak hun gading vinden in de hedendaagse Nederlandstalige literatuur. Hij is niet echt
Recensie: Fernando del Paso – Berichten uit het keizerrijk
Zwaar geschut In het Belgische Meise, op een steenworp van Brussel, staat het kasteel van Bouchout, een strenge, middeleeuwse burcht waar pracht en praal à la Versailles ver te zoeken
Recensie: Michel Houellebecq – Anéantir
Le nouveau Houellebecq est arrivé Op 7 januari verscheen de nieuwste roman van het Franse enfant terrible Michel Houellebecq en dat is nog steeds een groot literair evenement. Niet alleen
Recensie: Giorgio Montefoschi – Het lichaam
Ouder wordende mannen Goede dialogen schrijven is verdomd moeilijk: het is heel lastig om ze natuurlijk te laten klinken en nogal wat auteurs die uitblinken in andere onderdelen, vallen door
Recensie: Édouard Levé – Zelfmoord
Iets beters aan de overzijde Zelfdoding is geen zeldzaamheid in de schone letteren. De lijst van auteurs met een zelfgekozen einde is lang, denk maar aan Hemingway, Celan, Mishima, Henri
Recensie: Alejandro Zambra – Bijna een vader
Middelmaat Er zijn massa’s rise-and-fall-verhalen over hoogmoed voor de val, maar ik ken niet veel boeken die over middelmatigheid gaan. In weerwil van de Amerikaanse mythe dat je alles kunt
Recensie: Hugo Raes – De vadsige koningen
In het spoor van de beats Hugo Raes (1929-2013) was ooit een rijzende ster in de Vlaamse letteren, maar belandde al redelijk snel in de vergetelheid en geniet nu nog
Recensie: Miklós Radnóti – Het schriftje uit Bor
‘Drie wrede grenzen houden ons gescheiden’ De ontstaansgeschiedenis van Het schriftje uit Bor, een verzameling gedichten die de Joods-Hongaarse dichter Miklós Radnóti (1909-1944) aan het einde van zijn leven in
Recensie: Guy Sajer – De vergeten soldaat
Soldatenleed in Rusland War is hell, maar oorlog is ook al minstens sinds Homerus’ Ilias een eeuwige inspiratiebron voor de literatuur. In de reeks Oorlogsdomein publiceerde De Arbeiderspers onder meer
Recensie: Ariel Magnus – De onfortuinlijke – Adolf Eichmanns Argentijnse jaren
Of hoe de banaliteit van het kwaad blijft intrigeren Het levensverhaal van ‘architect van de Holocaust’ Adolf Eichmann (1906-1962) is genoegzaam bekend, vooral doordat de Mossad hem in 1960 opspoorde
Recensie: Juan Benet – Een graf / Numa, een legende
Een schilderij achter een gordijn Juan Benet (1927-1993) wordt weliswaar als een van de meest invloedrijke en vernieuwende naoorlogse schrijvers beschouwd en onder meer door Javier Marías bewonderd, maar veel
Recensie: Irene Vallejo – Papyrus
Een niet te verbeteren product Er zijn veel manieren om de wereldgeschiedenis te benaderen. Op school leer je dat die hoofdzakelijk vorm krijgt door veldslagen, oorlogen en bloedvergieten, maar gelukkig
Recensie: Martin de Haan – Ramkoers
‘Goede romans gaan nergens over’ Het overkomt me niet zo vaak, maar sommige boeken zijn zo ontregelend en verwarrend dat ik ze een tweede keer moet lezen om me er